Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 kwietnia 2006 r., sygn. I SA/Ol 6/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zofia Skrzynecka ( spr. ) Sędziowie: Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędzia WSA Tadeusz Piskozub Protokolant: Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2006r. w Olsztynie na rozprawie sprawy ze skargi W. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r. Nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 25.10.2005r. Dyrektor Izby Skarbowej w O. Ośrodek Zamiejscowy w E., na podstawie art.233 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz.926 ze zm., cytowanej dalej jako Ordynacja podatkowa), po rozpatrzeniu odwołania W. T. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w E. z dnia 7.07.2005r., w sprawie określenia w podatku od towarów i usług za marzec 2000r.

- nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości, 31.269 zł w tym:

- do przeniesienia na następny miesiąc 31 .269 zł

- do zwrotu 0 zł, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Podstawą rozstrzygnięcia Dyrektora Izby Skarbowej były następujące ustalenia i wnioski:

Urząd Skarbowy w E. przeprowadził postępowanie podatkowe, w wyniku którego stwierdził, że w zakresie sprzedaży W. T. w marcu 2000r. dokonał wyłącznie wywozu towarów (tkanin poliestrowych) do Estonii. Ustalił, że firmy podane jako odbiorcy towaru na dokumentach celnych SAD nie zostały zarejestrowane i nie podlegały opodatkowaniu w Estonii. Organ pierwszej instancji oceniając stan faktyczny uznał, że dokumenty celne nie uprawniają podatnika do stosowania stawki 0% VAT przy sprzedaży, gdyż nie dokumentują rzeczywiście przeprowadzonych operacji gospodarczych pomiędzy dwiema faktycznie istniejącymi stronami umowy.

Urząd Skarbowy nie kwestionował faktu dokonania przez podatnika sprzedaży zakupionego uprzednio towaru. Uznał natomiast, iż strona nie miała prawa do otrzymania zwrotu kwoty różnicy podatku na rachunek bankowy zgodnie z art. 18 ust.3 i 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11,poz. 50 z późn. zm., cyt. dalej jako: ustawa o VAT). Organ pierwszej instancji nie podważył potwierdzonego przez graniczny urząd celny wywozu towaru poza państwową granicę RP, lecz nie zgodził się z twierdzeniem, jakoby wywóz ten nastąpił do podmiotów wskazanych w dokumentach SAD. W ocenie Urzędu w przypadku braku uprawnienia do stosowania stawki VAT 0% Podatnik jest obowiązany do opodatkowania dokonanej sprzedaży według stawki 22% .