Wyrok WSA w Kielcach z dnia 26 kwietnia 2006 r., sygn. I SA/Ke 44/06

Sygnatura akt: I SA/Ke 44/06 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędziowie: Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant: Referent stażysta Emilia Kundera, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12.04.2006 r. sprawy ze skargi B. i J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 roku, 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w części orzekającej w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych powstałego w zaliczkach z działalności gospodarczej prowadzonej przez J.W.; 2. oddala skargę w pozostałej części; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 440 zł ( czterysta czterdzieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

ISA/Ke 44/06

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...]znak [...] w sprawie określenia dla J. W. i B. W. zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok w kwocie 124945,70 zł, w tym powstałe w zaliczkach z tytułu prowadzonej przez J.W. działalności gospodarczej w zakresie stacji paliw za miesiąc styczeń w kwocie 6741,30 zł, za miesiąc luty w kwocie 4034, za miesiąc maj 8242,50 zł, za miesiąc lipiec 2742 zł, za miesiąc sierpień 26781,60 żł, za miesiąc wrzesień w kwocie 34093,60 zł, za miesiąc październik w kwocie 36565,20 zł przy nie uznaniu za dowód w trybie art.193 § 4 Ordynacji podatkowej księgi przychodów i rozchodów w zakresie kosztów uzyskania przychodów. W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, że J. W. w 2002 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży paliw płynnych, części samochodów oraz artykułów spożywczych opodatkowaną na zasadach ogólnych., był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W złożonym zeznaniu małżonków o wysokości wspólnych dochodów osiągniętych w 2002 r. J. W. wykazał z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej przychód w wysokości 970874,89 zł, koszty uzyskania przychodu 890559,48 zł, dochód w kwocie 80315,41 zł. Ponadto podatnik wykazał dochód z dzierżawy w wysokości 7333,60 zł Żona B. W. nie wykazała dochodu. Łączny dochód uzyskany przez małżonków Wójcik wyniósł kwotę 87649,01 zł a obliczony od dochodu podatek dochodowy 17113,40 zł. Po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne podatnika wykazany należny podatek dochodowy za 2002 r stanowi kwotę 15924,50 zł. Organ podniósł, że w wyniku przeprowadzonej kontroli i analizy dokumentacji podatkowej dotyczącej wykonywanej działalności gospodarczej stwierdzono nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania przez podatnika zdarzeń gospodarczych, co dawało podstawę do uznania za nierzetelną księgę przychodów i rozchodów i ustalenia podstawy opodatkowania w oparciu o dokumenty źródłowe. Określenie podatku dochodowego w kwocie 124945,70 zł tj wyższej o 109021,20 zł. od zeznanego wynikało ze skorygowania o kwotę 4,22 zł. wykazanego przez stronę przychodu oraz nie uznania zaliczonych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu wydatków w łącznej wysokości 249513,922 zł, w tym kwoty 246091 zł dokumentującej zakup paliwa w firmach A. i B.. Ponadto, ustalono, ze w zeznaniu podatkowym małżonkowie W. nie wykazali uzyskanego przez podatnika dochodu w kwocie 146598 EURO co stanowi 589353,28 zł z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Dochód ten stanowi podstawę do wyliczenia stopy procentowej, w oparciu o którą, stosownie do przepisu art. 27 ust 1 i ust 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr14 poz 176 ze zm) powoływaną jako p.d.o.f. należało obliczyć należny podatek dochodowy za rok 2002. Organ odwoławczy przywołując tresć art.22 ust.1 p.d.o.f. wskazał, ze kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego zródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów , z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego prawidłowe udokumentowanie. Stosownie do przepisu § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U.Nr 116 poz.1222 ze zm.) zapisy w księdze są dokonywane na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Zgodnie z zapisem §12 ust.3 pkt 1i 2 rozporządzenia podstawą zapisów są dowody księgowe którymi są faktury VAT (....) odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub inne dowody wymienione w § 13, 14, stwierdzające fakt dokonania działalności gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem Warunki jakim winny odpowiadać faktury VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.(Dz.U. Nr 27,poz 268 ze zm.).W ocenie organu faktury wystawione w dniu [...] Nr[...] i [...]Nr[...], oraz w dniu [...] Nr.[...] przez firmę A. M. K. nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Za takim stanowiskiem przemawiają w ocenie organu zeznania M. K. złożone w charakterze strony w dniu 6 listpada 2003 r. w toku kontroli UKS, który przyznał, że jakkolwiek firma była zarejestrowana na jego nazwisko nie wiedział, że trudni się obrotem paliwami, uważał, ze wykonuje usługi transportowe. Zeznania M. K. zostały potwierdzone zeznaniami złożonymi, w dniu 28 października 2003 r. w charakterze świadka przez A. R. pełnomocnika firmy. Zeznał on że jego działalność ograniczała się do podpisywania, w zamian za wynagrodzenie, podsuniętych faktur, .natomiast w firmie nigdy nie występował faktyczny zakup ani sprzedaż paliwa. Okoliczność ,tę A. R. potwierdził podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego. Organ powołał się na ustalenia zawarte w wyniku kontroli Nr [...] dotyczącego firmy A., oraz informacje zawartą w piśmie Prokuratury Okręgowej sygn. akt. VI Ds 1/03/S, że głównym organizatorem procederu polegającego na wystawianiu fikcyjnych faktur był D. Z.. Wobec powyższego organ odwoławczy nie podzielił argumentacji zawartej w odwołaniu skarżących, że faktury wystawione przez tę firmę dokumentują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze. Organ podzielił ustalenia organu pierwszej instancji, że także faktury wystawione przez firmę B. nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, w firmie tej nie występował faktyczny zakup i sprzedaż paliwa. Fakt ten potwierdza wynik kontroli Nr [...] wydany w dniu 12 lutego 2004 r. przez Urząd Kontroli Skarbowej W. Ośrodek Zamiejscowy w R.., zeznania właściciela firmy S. Z. złożone w dniu 6 marca 2003 r. w charakterze strony oraz zeznania pełnomocnika firmy J. C. złożone w charakterze świadka w dniu 26 listopada 2003 r. toku kontroli prowadzonej przez UKS w W. Ośrodek Zamiejscowy w R.. Organ powołał się na dochodzenie prowadzone przez Prokuraturę Okręgową w K. i wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanego przez A.R., że firma B. faktycznie należała do D. Z. zaś właściciel S. Z. był figurantem. W ocenie organu odwoławczego osoby działające w imieniu wskazanych firm, nie mogły zawrzeć umowy sprzedaży paliwa której potwierdzeniem miały być zakwestionowane faktury. Podniósł, powołując się wyjaśnienia A. R. oraz D. Z. ,ze odbiorcy paliwa nie płacili kwot wykazanych w fakturach, należność wyliczano mnożąc ilość litrów paliwa przez konkretną stawkę. Organ nie kwestionował ilości paliwa wykazanego w fakturach, nie negował zapłaty w formie przelewu na rachunek wskazanych firm twierdził, że faktury nie dokumentowały rzeczywistego zakupu paliw od podmiotów widniejących jako wystawcy faktur. W sytuacji gdy faktury dokumentują transakcje, które w rzeczywistości nie miały miejsca pomiędzy wymienionymi w nich podmiotami, są prawnie bezskuteczne i nie mogą wywołać żadnych skutków prawnych u ich odbiorcy. Podniósł, że podatnik nie przedstawił żadnych, poza zakwestionowanymi fakturami, dowodów potwierdzających zakup towarów Odnosząc się do zarzutu niespójności i zmienności zeznań składanych przez właścicieli i pełnomocników firm organ wyjaśnił, że podniesione rozbieżności nie miały decydującego wpływu na rozstrzygnięcie skoro osoby te jednoznacznie potwierdziły, że w firmach A. i B. nie miały miejsca transakcje kupna i sprzedaży paliwa. Nie podzielił zarzutu naruszenia przepisów postępowania art. 122,180, 187, 210§4 Ordynacji podatkowej, uznając, że materiał dowodowy został prawidłowo zgromadzony zaś decyzja została wydana na podstawie obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Odstąpienie od oceny oświadczeń Z. B., C. W. oraz T. S. uzasadnił, powołując się na przepis art.188 Ordynacji podatkowej, że zebrany materiał dowodowy jest wystarczający do stwierdzenia, że faktury na sprzedaż paliwa nie dokumentowały rzeczywistych transakcji a zatem nie zachodziła potrzeba przeprowadzenia dowodu.