Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 3 kwietnia 2006 r., sygn. I SA/Gd 331/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Protokolant Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2006 roku na rozprawie sprawy ze skargi H. i J. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 kwietnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] roku Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania H. i J. F., na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 240 § 1 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] roku, którą odmówił uchylenia decyzji ostatecznej Izby Skarbowej z dnia [...] roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1997 z powodu nie stwierdzenia przesłanek do jej wzruszenia na podstawie art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.

Rozpatrując sprawę ponownie organ odwoławczy uznał, że w sprawie nie wystąpiła jakakolwiek z przesłanek wymienionych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej, obligująca organ do uchylenia decyzji ostatecznej. Pokreślił przy tym, że przedmiotem postępowania wznowieniowego nie jest ponowne rozpoznanie sprawy we wszystkich jej aspektach, a jedynie zbadanie, czy zaszły wyjątkowe okoliczności, ściśle wyliczone w art. 240 § I Ordynacji podatkowej, które nie dotyczą merytorycznej strony wydanej decyzji, lecz wad procesowych. Dlatego też w tym postępowaniu organ nie mógł naruszyć art. 4 ust l i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 roku o znakach towarowych oraz art. 22 ust 9 pkt l ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych z tego względu, że przepisy te nie miały tu w ogóle zastosowania.