Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 marca 2006 r., sygn. II SA/Po 553/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Zieliński (spr.) Sędzia NSA Jerzy Stankowski Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant sekr. sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2006 r. przy udziale sprawy ze skargi M.A., R.A., B.A., M.B. na decyzję Wojewody z dnia [...] kwietnia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w sprawie odszkodowania z tytułu wywłaszczonej nieruchomości; oddala skargę. /-/ E. Podrazik /-/ A. Zieliński /-/ J. Stankowski

Uzasadnienie

II SA/Po 553/05

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] II 2005 r., nr [...], na podstawie art. 155 kpa., Starosta K. odmówił M., R., B. i M. A. zmiany decyzji ostatecznej z dnia [...] II 2000 r., nr [...], w przedmiocie odszkodowania za składniki budowlane, które znajdowały się na nieruchomości oznaczonej działką nr [...], położonej na terenie gminy S. w obrębie ewidencyjnym [...], wywłaszczonej w 1985 r. na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem na cele publiczne, pod budowę odkrywki węgla brunatnego "A". Organ, rozpatrując ponownie sprawę po uchyleniu wcześniejszych decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (wyrokiem z dnia 29 IX 2004 r., sygn. akt II SA/Po 1543/02) i stosując się do wskazań zawartych w wyroku przytoczył ponownie okoliczności sprawy, wskazując, że strony złożyły w postępowaniu kolejne wnioski (z dnia [...] XI 2004 r. i [...] 1 2005 r.), w których zażądały m.in. zmiany wszystkich wykonanych wcześniej operatów szacunkowych i uwzględnienia przy określaniu ostatecznej wysokości odszkodowania dodatku za grunt zmeliorowany, za położenie gruntu przy drodze utwardzonej oraz za dobrą klasę gruntu, która została, zdaniem stron, zaniżona. Ustosunkowując się do całości sprawy Starosta zauważył, że postępowanie prowadzone w trybie art. 155 kpa. może dotyczyć wyłącznie materii rozstrzygniętej decyzją której zmiany się żąda, a nie nowych wniosków. Przedmiotem tego postępowanie nie jest ponowne merytoryczne rozpoznanie sprawy, lecz przeprowadzenie weryfikacji wydanej już decyzji ostatecznej z jednego tylko punktu widzenia, a mianowicie czy za jej zmianą przemawia interes społeczny lub słuszny interes strony. Zdaniem organu z wniosków stron złożonych w postępowaniu wynika, że dążą one do zakwestionowania decyzji ostatecznej jako błędnej i nieprawidłowej, zarzucając m.in. niefachowe sporządzenie operatu szacunkowego. Tego rodzaju zarzuty mogły zostać złożone w odwołaniu, czego jednak strony w wyznaczonym terminie nie uczyniły. Zdaniem Starosty, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, że w ustalonym stanie faktycznym i prawnym nie zachodzą przesłanki określone w art. 155 kpa., które przemawiałyby za zmianą decyzji ostatecznej. Odnosząc się do propozycji zawarcia ugody organ I instancji wyjaśnił, że zgodnie z art. 118 ust. 2 ustawy z dnia 21 IX 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r., nr 261, poz. 2603 ze zm.) taka forma załatwienia sprawy w postępowaniu wywłaszczeniowo - odszkodowawczym jest niedopuszczalna.