Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 marca 2006 r., sygn. I SA/Gl 702/05

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Krzysztof Winiarski (spr.), Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek,, Protokolant Monika Adamus, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

W konsekwencji ponownego rozpatrzenia sprawy, decyzją z dnia [...] r. znak [...] Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K., określił W. S. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999r. w kwocie [...]zł [...] gr.

Podejmując rozstrzygnięcie organ podatkowy oparł się na ustaleniach poczynionych w toku czynności kontrolnych, przeprowadzonych w jednoosobowej Firmie "A", prowadzonej przez W. S. oraz w firmie "B" s.c., której udziałowcem był W. S., oraz materiale dowodowym przedłożonym przez stronę i pełnomocnika.

W odniesieniu do jednoosobowej Firmy "A" uznano m.in., że podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodu poprzez zaliczenie do tej kategorii:

- ogółu wydatków na rozmowy telefoniczne z aparatów prywatnych w kwocie [...] zł [...] gr,

- wydatków na zakup obuwia i odzieży roboczej w kwocie [...] zł [...] gr,

- wydatków związanych z pobytem na W. zespołu "C" w kwocie [...] zł [...] gr,

- wydatków związanych z wyjazdem do T. w kwocie [...] zł [...] gr.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ podatkowy wskazał, iż:

1. zaksięgowane przez podatnika koszty rozmów telefonicznych dotyczyły zarówno prywatnych, jak i związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podobnie jak w przypadku lat wcześniejszych przyjęto, że rozmowy związane z działalnością gospodarczą z aparatów prywatnych stanowiły 50% ogółu rozmów. Uznano zatem, że zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu podlegać winna połowa poniesionych wydatków.

2. nie stwierdzono związku pomiędzy wydatkami na zakup odzieży, a prowadzoną działalnością gospodarczą. Odnosząc się do treści złożonych przez podatnika dokumentów organ podatkowy podkreślił, iż nie kwestionuje faktu poniesienia wydatków na zakup odzieży, jednak oświadczenia pracowników potwierdzające fakt otrzymania odzieży roboczej nie stanowią dowodu pozwalającego na uznanie za koszt uzyskania przychodu konkretnych wydatków poniesionych na zakup odzieży.