Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 marca 2006 r., sygn. I SA/Gd 429/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała Sędziowie : Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń Asesor WSA Irena Wesołowska /spr./ Protokolant: Monika Szymańska po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi P. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1998 oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego działając m.in. na podstawie art. 21 § 3 ordynacji podatkowej oraz art. 14 ust. 1, art. 23 i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1993 Nr 90, poz. 416 z późn.zm.; dalej jako p.d.f.) określił wobec P. P. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w kwocie 19.938,50 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w 1998 r. P. P. prowadził w ramach "A" działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie poradnictwa prawnego i rachunkowego. W celu dokonania oceny prawidłowości rozliczenia podatku organ podatkowy pierwszej instancji wystąpił do P. P. o dostarczenie całości dokumentacji podatkowej firmy za 1998 r. Pomimo wielokrotnych wezwań dokumentacja nie została przedstawiona przez podatnika. W konsekwencji w dniu 25 marca 2002 r. pracownicy Urzędu Skarbowego na podstawie upoważnienia do kontroli oraz postanowienia Prokuratury Rejonowej przeprowadzili czynności przeszukania pomieszczeń biura oraz mieszkania podatnika. Uzyskana w wyniku przeprowadzenia ww. czynności dokumentacja pozostawała jednak niekompletna, w szczególności z uwagi na nieodnaleznienie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z wyjaśnieniami podatnika pozostała cześć dokumentacji mogła zostać omyłkowo wydana któremuś z klientów biura. Pomimo zobowiązania się podatnika do dostarczania dokumentacji w przypadku jej odnalezienia, do dnia wydania w sprawie decyzji przez organ pierwszej instancji, dokumentacja ta nie została przedłożona. Wobec powyższego organ podatkowy wskazał, że P. P. naruszył wynikający z art. 86 § 1 ordynacji podatkowej obowiązek pięcioletniego przechowywania ksiąg podatkowych, niezależnie bowiem od tego, że ww. termin upłynął z dniem 31 grudnia 2003 r., okoliczność, iż podatnik nie dysponował przedmiotową dokumentacją została stwierdzona przez organ przed tą datą. W związku z brakiem dokumentacji w celu ustalenia osiągniętego przez podatnika w 1998 r. przychodu z działalności gospodarczej, na podstawie deklaracji podatkowych składanych w Urzędzie Skarbowym przez P. P. w imieniu innych podatników sporządzono listę potencjalnych klientów "A", którzy zostali następnie przesłuchani w charakterze świadków na okoliczność ustalenia faktu korzystania z usług świadczonych przez P. P., zakresu tych usług oraz odpłatności za nie. Na podstawie złożonych zeznań organ podatkowy podzielił przesłuchane osoby na cztery grupy tj. grupę I - obejmującą klientów biura, którzy w jednoznaczny sposób określili zakres i wysokość odpłatności za usługi (S. B., H. D., M. D, W. D., R. G., B. K., M. P., M. S. - P., B. S.), grupę II - obejmującą klientów biura, którzy w jednoznaczny sposób wskazali zakres wykonanych na ich rzecz usług, określając wysokość odpłatności za nie poprzez podanie przedziału cenowego (E. B., S. P., M. P.,), grupę III - obejmującą klientów biura, którzy zapłacili za usługi, przy czym wykonana usługa została udokumentowana w całości lub w części wystawioną fakturą lub rachunkiem uproszczonym ( M. B., K. B., E. L., A. M., R. N., J. T. i E. T. - S., M. T.), grupę IV - obejmująca klientów, którzy płacili za usługi w naturze bądź stwierdzili, iż z różnych przyczyn wykonano na ich rzecz usługi bez pobrania należności (P.C., H. D., A.D. i K. D., E. D., P.R D., T. D. i I. D., M. D., M. M. oraz H. M. i H. M., P. M., T. R. i S. R., K. B., K. C. i S. C., J. G., M. K. oraz R. K. - K. i N. K. , G. M. i J. M., T. M. i E. M., Z. M., L. P., J. S., M. G., S. G., K. J., M. K., A. K., J. K.., M. T.). Dokonując analizy ww. zeznań świadków organ podatkowy na podstawie art. 23 ordynacji podatkowej ustalił wielkość osiągniętego przychodu w drodze oszacowania. W odniesieniu do osób wchodzących w skład I grupy, przychód przyjęto w wysokości wynikającej z jednoznacznie podanych przez świadków kwot. W odniesieniu do osób wchodzących w skład II grupy za podstawę ustalenia wysokości przychodu przyjęto natomiast średnią wartość pomiędzy dolną i górną wskazanych przez świadków przedziałów cenowych. W ramach grupy III i IV organ podatkowy z kolei odrębnie odniósł się do: