Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 15 marca 2006 r., sygn. I SA/Bk 39/06

Zasadą jest, iż organ podatkowy w myśl art. 199a§1 i 2 Ordynacji podatkowej sam ocenia treść czynności prawnej i jej skutki podatkowe. Jedynie w sytuacji, gdy z dowodów zgromadzonych w toku postępowania wynikają wątpliwości, co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, z którym związane są skutki podatkowe organ podatkowy występuje ze stosownym wnioskiem do sądu powszechnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Józef Orzel (spr.), Sędziowie sędzia NSA Janusz Lewkowicz, asesor WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2006 r. sprawy ze skargi Spółki akcyjnej "B." w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] grudnia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące XI i XII 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B., powołując przepisy art. 233§1 pkt. 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.); art. 10 ust. 2, art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.); art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) oraz art. 21 §1 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa orzekł o uchyleniu decyzji organu podatkowego I instancji z dnia [...] września 2005 r. w całości i określił spółce "B." S.A. w B. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc listopad 2003 r. w kwocie 303 074 zł w miejsce zadeklarowanego w wysokości 290 303 zł oraz za miesiąc grudzień 2003 r. w kwocie 170 848 zł w miejsce zadeklarowanego w wysokości 145 306 zł. Ponadto ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 7662 zł. Z uzasadnienia decyzji wynika, że organ II instancji podzielił argumentację spółki w zakresie rozliczenia dostaw energii elektrycznej w okresie wygaśnięcia umowy z dnia [...] kwietnia 2003 r., tj. od dnia [...] października 2003 r. do czasu wynegocjowania warunków i zawarcia nowej umowy najmu. W tym stanie rzeczy organ odwoławczy uchylił decyzję organu I instancji i orzekł co do istoty sprawy uwzględniając przy określaniu wysokości podatku od towarów i usług za miesiące listopad i grudzień 2003 r., że naliczenie należności za korzystanie z pomieszczeń w miesiącach październik - grudzień 2003 r. stanowiły w istocie czynsz najmu. Dyrektor Izby Skarbowej w B. podzielił tym samym stanowisko organu I instancji, że umowa najmu zawarta pomiędzy spółką "B." S.A. a spółką "N." w miesiącach październik - grudzień 2003 r. funkcjonowała i dlatego po stronie wynajmującej spółki "B." powstał za ten okres obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług najmu. Organ odwoławczy nie podzielił stanowiska spółki "B.", że za okres miesiąca października, listopada i grudnia 2003 r. nie funkcjonowała umowa najmu i nie nastąpiło świadczenie zapłaty czynszu, lecz powstało jedynie roszczenie z tytułu bezumownego korzystania z rzeczy, a tym samym nie zaistniał obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Dyrektor Izby Skarbowej w B. uznał, za organem I instancji, że w sytuacji, gdy umowa najmu z dnia [...] kwietnia 2003 r. była zawarta na okres od [...] kwietnia do [...] września 2003 r. a strony w umowie z [...] października 2003 r. stwierdziły "w związku z faktem, iż strony niniejszej umowy nie doszły do konsensusu w kwestii zawarcia nowej umowy najmu do ustalenia stawki czynszu za wykorzystywane przez "N." od "B." powierzchnie umowa niniejsza określa zasady rozliczania energii elektrycznej w okresie wygaśnięcia umowy z dnia [...] kwietnia 2003 r. tj. od dnia [...] października 2003 r. do czasu wynegocjowania warunków i zawarcia nowej umowy najmu", to stwierdzenie powyższe świadczy o woli stron przedłużenia obowiązywania przedmiotowej umowy. W ocenie organu odwoławczego, stwierdzenie to wyczerpuje dyspozycję art. 674 kodeksu cywilnego, który mówi, że jeżeli po upływie terminu oznaczonego w umowie albo wypowiedzeniu najmu najemca używa nadal rzeczy za zgodą wynajmującego, poczytuje się w razie wątpliwości, że najem został przedłużony na czas nieokreślony. Strony umowy miały zgodny zamiar kontynuowania umowy najmu na nowych warunkach opłat za wynajem, czemu dały wyraz w umowie z dnia [...] października 2003 r. Jednocześnie strony w dniu [...] stycznia 2004 r. zawarły porozumienie na mocy, którego spółka "B." zobowiązała się przeprowadzić remont wewnątrz hali nr [...] i określiła nowe opłaty czynszu za najem. Powyższe porozumienie uzasadnia przyjęcie przez organy tezy, że miało miejsce nieprzerwane trwanie najmu pomieszczeń. Ponadto organ odwoławczy wskazał, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynikały wątpliwości, co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, z którymi związane są skutki podatkowe. Dlatego też organ I instancji nie wystąpił w trybie art. 199a§3 Ordynacji podatkowej do sądu powszechnego o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa. W tym stanie rzeczy organ II instancji określając wysokość podatku naliczonego za miesiąc listopad zwiększył go o kwotę 12 771 zł, zaś za miesiąc grudzień o kwotę 25 542 zł w stosunku do kwot zadeklarowanych przez spółkę. Dodatkowe zobowiązanie podatkowe określił w oparciu o przepisy art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w wysokości 30% kwoty zaniżonej za każdy miesiąc.