Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 lutego 2006 r., sygn. I SA/Gl 736/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Asesor WSA Teresa Randak, Protokolant Monika Adamus, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza na rzecz strony skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę [...] zł ([...] złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

A. K. wniósł skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...], którym utrzymane zostało w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne, dotyczące zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. nie uznał zarzutów zgłoszonych przez A. K. za uzasadnione. Zobowiązany w piśmie z dnia [...] 2005 r. postawił zarzut, w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia [...] 2004 r., nieistnienia obowiązku podatkowego w związku z bezskutecznością doręczenia decyzji wymiarowej, wymienionej w tytule wykonawczym jako podstawa prawna należności. A. K. zarzucił, że decyzja została pozostawiona w miejscu pracy jego pełnomocnika - P. S., mimo iż pracownica sekretariatu zakładu poinformowała doręczających pismo pracowników Urzędu Skarbowego, iż P. S. jest nieobecny w pracy z powodu długotrwałego zwolnienia lekarskiego i okazała dokumenty potwierdzające ten fakt. Pracownicy Urzędu, powołując się na treść art. 148 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej pozostawili jednak korespondencję w zakładzie pracy pełnomocnika, co Urząd Skarbowy uznał za doręczenie decyzji i wystawił tytuł wykonawczy. A. K. podkreślił przy tym, że organ podatkowy był poinformowany o adresie zamieszkania pełnomocnika. Powołując się następnie na orzecznictwo sądów administracyjnych oraz komentarze do ordynacji podatkowej, wskazał, że doręczenie pisma osobie fizycznej w miejscu jej pracy jest możliwe tylko do jej rąk lub do rąk osoby upoważnionej przez pracodawcę (podatnika) do odbioru korespondencji. Z tego względu organ podatkowy błędnie uznał doręczenie pisma adresowanego do pracownika firmy, innemu jej pracownikowi, za skuteczne.