Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 stycznia 2006 r., sygn. II SA/Rz 545/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Bryk Sędzia NSA Małgorzata Wolska /spr./ AWSA Joanna Zdrzałka Protokolant: sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi M.M. na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [....] r. Nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich - skargę oddala -

II SA/Rz 545/05

U Z A S A D N I E N I E

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [....] r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 25 ust. 1 pkt 1 lit. a) i art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /j.t. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371/ po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...]r. Nr [...] o odmowie uchylenia również własnej decyzji z dnia [...]r. Nr [...] pozbawiającej M.M. uprawnień kombatanckich, przyznanych decyzją Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD w K. z dnia [...]r. z tytułu "utrwalania władzy ludowej 01 1948 r. - 08 1948 r.".

W uzasadnieniu decyzji organ orzekający stwierdził, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy M.M. nie wskazał, aby w przedmiotowej sprawie zaistniały jakiekolwiek nowe okoliczności faktyczne i prawne uzasadniające uchylenie decyzji ostatecznej. Z art. 16 § 1 k.p.a. - wyrażającego zasadę trwałości decyzji ostatecznych - wynika, że decyzja taka nie może być w zasadzie wzruszona w trybie postępowania administracyjnego, z wyjątkami ściśle określonymi w przepisach k.p.a.; jednym z nich jest art. 154 k.p.a. Jak stwierdził WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 5 października 2004 r. sygn. akt II SA/BK 428/04 nie można uznać za słuszny interes strony w świetle art. 154 k.p.a. jej dążenia do innej oceny przez organ tego samego stanu faktycznego sprawy, który był już przedmiotem rozpoznania przez ten organ w postępowaniu zakończonym ostateczną decyzją - w niniejszej sprawie decyzją z dnia [....]r. Podnoszone przez M.M. okoliczności były już przedmiotem oceny - decyzja z dnia [...]r., [....]r. Bezsporny jest fakt jego zatrudnienia w organach Bezpieczeństwa Publicznego. Zgodnie z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a) cyt. ustawy uprawnienia kombatanckie nie przysługują osobie, która w latach 1944-56 pełniła służbę lub funkcję i była zatrudniona w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, a w myśl art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a) osoby takie pozbawia się uprawnień kombatanckich. Bez znaczenia jest funkcja pełniona w UB, bowiem współpraca z organami represji, jakimi były organy Bezpieczeństwa Publicznego nastawione na zwalczanie polskich ruchów niepodległościowych musi być oceniona negatywnie. Sam udział w strukturach tego aparatu stanowi obligatoryjną przesłankę do pozbawienia przyznanych uprawnień kombatanckich. Nie jest przy tym konieczna indywidualna ocena czynów konkretnej osoby, bowiem nie chodzi o pociągnięcie do odpowiedzialności karnej, a pozbawienie przywilejów z uwagi na przynależność do negatywnie ocenianej grupy. Nadto organ orzekający podkreślił, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na zastosowanie w sprawie przepisu art. 21 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, stanowiącego iż przepisów o pozbawieniu uprawnień kombatanckich nie stosuje się do osoby, która przedłoży dowody, że do wymienionych służb i organów została skierowana przez organizacje niepodległościowe lub przez te organizacje była zwerbowana w celu udzielania im pomocy. Przepis ten stanowiłby jedyną możliwość przywrócenia stronie uprawnień kombatanckich.