Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Gl 1115/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Asesor WSA Teresa Randak ( sprawozdawca ), Protokolant Marta Lewicka, po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi "B" na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych uchyla zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zawierciu zwrócił tytuł wykonawczy nr [...] z dnia [...] 2005 r. wystawiony przeciwko zobowiązanemu "A" Sp. z o.o. z siedzibą w P., wierzycielowi "B" w O.. W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny wskazał, że dopuszczalność prowadzenia egzekucji administracyjnej badana jest z urzędu i obejmuje zarówno przesłanki wszczęcia egzekucji administracyjnej, jak i jej prowadzenia. W rozpatrywanej sprawie wierzyciel wniósł o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko zobowiązanemu na podstawie tytułu wykonawczego z dnia [...] 2005 r. nr [...] obejmującego karę pieniężną nałożoną decyzją administracyjną wydaną na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym ( Dz. U. Nr 204, poz. 2088 z 2004 r. z późn. zm. ). We wniosku o wszczęcie egzekucji Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego podniósł, że upomnienie nie zostało doręczone zobowiązanemu na podstawie § 13 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ( Dz. U. Nr 137, poz. 1541 z późn. zm.).

Powołując się na treść art. 27 § 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ( Dz. U. Nr 110, poz. 968 z 2002 r. z późn. zm.), w dalszej części uzasadnienia określanej " ustawą egzekucyjną", organ wskazał, że wierzyciel przed wystawieniem tytułu wykonawczego obejmującego przedmiotową karę pieniężną winien skierować do zobowiązanego upomnienie, zawierające wezwanie do wykonania obowiązku, z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego, po bezskutecznym upływie siedmiodniowego terminu do jego wykonania. Przepis ten ma charakter normy ogólnej, której zastosowanie jest obowiązkowe, poza przypadkami enumeratywnie wymienionymi w § 13 powołanego wyżej rozporządzenia. Wskazany przez wierzyciela pkt 1 tego przepisu, zdaniem organu egzekucyjnego, nie dotyczy egzekwowania należności z tytułu nałożonej kary pieniężnej w oparciu o przepisy ustawy o transporcie drogowym, a należności pieniężnych określonych w orzeczeniu, a więc mających charakter deklaratoryjny, a nie - jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - charakter konstytutywny. Wskazując na art. 27 w związku z art. 59 § 1 pkt 7 ustawy egzekucyjnej, organ podniósł, że nie dołączenie do tytułu wykonawczego dowodu doręczenia upomnienia, stanowi przesłankę do wniesienia przez zobowiązanego zarzutu, a w konsekwencji do umorzenia postępowania egzekucyjnego.