Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Gd 1087/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Alicja Stępień Sędziowie WSA Tomasz Kolanowski, NSA Ewa Kwarcińska (spr.) Protokolant Zuzanna Baca po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2006 na rozprawie sprawy ze skargi J. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 12 sierpnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podatku od spadków i darowizn oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Gd 1087/03

UZASADNIENIE

Na mocy umowy darowizny z dnia 18 stycznia 2000 r. nr [...] sporządzonej w formie aktu notarialnego skarżący przekazali na rzecz swojego małoletniego syna J. J. własność nieruchomości położonej przy ul. [...] w G., stanowiącej działkę zabudowaną przedwojennym domem mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki. Określona w umowie w wysokości [...] zł wartość darowizny została oceniona przez Urząd Skarbowy jako nieodpowiadającą wartości rynkowej. Tym samym urząd skarbowy wezwał M. i G. J., jako przedstawicieli ustawowych obdarowanego, do podwyższenia wartości darowizny do kwoty [...] zł. Skarżący nie wyrazili zgody na podwyższenie wartości umowy do ww. kwoty.

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2003 r. Urząd Skarbowy działając m.in. na podstawie art. 7 ust. l oraz art. 8 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. 1997 Nr 16, póz. 89 z późn. zm.) ustalił podatek od spadków i darowizn w kwocie [...] zł od ww. umowy darowizny.

W uzasadnieniu wskazano, iż w oparciu o sporządzoną w ramach postępowania opinię biegłego, wartość rynkową darowizny przyjęto ostatecznie w kwocie [...] zł. Organ podatkowy I instancji podkreślił, iż zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowiącą podstawę opodatkowania wartość rynkową rzeczy określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia z dnia powstania obowiązku podatkowego. Tym samym mając na uwadze, iż przy dokonaniu oszacowania wartości darowizny biegły zastosował metodę porównawczą, uwzględniając transakcje kupna - sprzedaży nieruchomości położonych w dzielnicy G., biorąc jednocześnie pod uwagę występujące pomiędzy nimi, a przedmiotem darowizny różnice w zakresie lokalizacji, sąsiedztwa, dostępności do uzbrojenia, dojazdu oraz wielkości działki, urząd skarbowy wskazał, iż sporządzona w ten sposób opinia odpowiada wszelkim warunkom określonym art. 8 ust. 3 ww. ustawy. Nie kwestionując, iż z przedłożonego przez strony wyroku Sądu Rejonowego z dnia 25 lutego 1997 r., I C 1988/94, wynika, że podwód J. S. wstąpił po zmarłym w 1978 r. M. S. w stosunek najmu lokalu położonego w G. przy ul. [...], organ podatkowy I instancji podkreślił, iż najemca ten został wymeldowany z pobytu stałego pod wskazanym adresem w dniu 12 stycznia 2000 r., tj. przed zawarciem umowy darowizny. W ocenie urzędu skarbowego okolicznością mającą podstawowe znaczenie dla oceny złożonego przez stronę wniosku o uwzględnienie ww. obciążenia, pozostaje jednak sama treść umowy darowizny, gdzie strony jednoznacznie wskazały, że nieruchomość nie była obciążona jakimikolwiek prawami i zobowiązaniami na rzecz osób trzecich. Organ podatkowy pozostaje bowiem związany treścią umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego, w odróżnieniu od powołanego przez darczyńców, a sporządzonego w zwykłej formie pisemnej, oświadczenia o istnieniu ww. obciążenia. Niezależnie od tego, opierając się o regulacje ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz.U. Nr 9, póz. 59 z późn. zm.; alej jako KRiO) oraz stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku o sygn. akt III CZP 73/76 urząd skarbowy zaznaczył, iż darowizna na rzecz małoletniego w przypadku obciążenia rzeczy prawem osoby trzeciej, przekracza zakres zwykłego zarządu przedstawicieli ustawowych małoletniego i dla swojej skuteczności wymagałaby uzyskania od sądu opiekuńczego zgody na dokonanie darowizny z ciężarem.