Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Gd 2630/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń Sędziowie: NSA Elżbieta Rischka NSA Małgorzata Tomaszewska (spr.) Protokolant - Beata Jarecka po rozpoznaniu w dniu 6 stycznia 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi B.S. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 6 listopada 2002 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 1999 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Gd 2630/02

U z a s a d n i e n i e

Decyzją z dnia 31 lipca 2002 r. Urząd Skarbowy określił B.S. w podatku od towarów i usług za miesiąc maj 1999 r. wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie [...],- zł.

Od decyzji tej podatnik złożył odwołanie zarzucając organowi I instancji, iż przy podejmowaniu tej decyzji naruszył:

- przepisy postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 121 § 1,

art. 122, art. 124 § 4 oraz art. 187 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa

(Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.);

- przepisy prawa materialnego w sposób mający wpływ na wynik sprawy tj. art. 19 ust. 1 i 2,

art. 20, art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz

o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) poprzez błędną ich wykładnię i zastosowanie.

Strona stwierdziła, że skutkiem naruszenia zasad postępowania podatkowego wynikających ze wskazanych powyżej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa było wadliwe ustalenie stanu faktycznego, a to spowodowało błędne określenie wysokości kwoty podatku naliczonego za miesiące od stycznia do listopada 1998 r. oraz nieprawidłowe określenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za maj 1999 r.

Izba Skarbowa, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia 6 listopada 2002 roku utrzymała w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu podała, iż bezsporne jest, że B.S. na podstawie aktu notarialnego Repertorium A Nr [...] z dnia 17 stycznia 1996 r. nabyła od "A" Spółdzielni Pracy z siedzibą w S. prawo użytkowania wieczystego działki w [...] ul. [...] oraz prawo własności budynku znajdującego się na tej działce za cenę [...],- zł. Poza sporem pozostaje, iż decyzją Nr [...] z dnia 11 czerwca 1997 r. wydaną przez Urząd Miasta uzyskała pozwolenie na budowę budynku mieszkalno-usługowego w [...] ul. [...]. W dniu 17 czerwca 1997 r. strona zawarła umowę Nr [...] z firmą budowlaną "B" z siedzibą w P. na wykonanie robót budowlanych w [...] ul. [...]. Roboty budowlano-montażowe zawarte w powyższej umowie zostały odebrane przez podatnika protokołem odbioru spisanym w dniu 14 kwietnia 1999 r. Firma "B" za usługi budowlane wykonywane zgodnie z zawartą umową wystawiła faktury VAT, które podatnik zaewidencjonował w prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące tj. w okresie od stycznia do maja 1999 r., rejestrach zakupu i które wykazywała w składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe deklaracjach VAT-7. W miesiącu maju 1999 r. strona dokonała pierwszej sprzedaży i wszystkie zakupy nie-rozliczone z poprzednich miesięcy wykazała w złożonej za ten okres rozliczeniowy deklaracji VAT-7 jako zakupy związane ze sprzedażą wyłącznie opodatkowaną. Poza sporem w ocenie Izby pozostaje to, że zgodnie z Załącznikiem Nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowiących majątek własny, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Niekwestionowane było, że zakupy usług budowlanych udokumentowane przedmiotowymi fakturami VAT wystawionymi przez firmę "B" dotyczyły zarówno lokalu użytkowego jak i lokali mieszkalnych, a wobec tego dotyczyły zarówno sprzedaży opodatkowanej jak i zwolnionej. W związku z tym podatnik winien był dokonać podziału zakupu usług budowlanych na związane z budową lokalu użytkowego /związane ze sprzedażą opodatkowaną/ i związane z budową lokali mieszkalnych /związane ze sprzedażą zwolnioną/. Podstawową zasadą podatku od towarów i usług wyrażoną w art. 19 ust. l cyt. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., jest prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Stosownie do art. 20 ust. l ustawy o VAT podatnik dokonujący jednocześnie sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku. Zgodnie zaś z art. 20 ust. 2 ustawy o VAT podatnik może zmniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego związaną ze sprzedażą opodatkowaną. W art. 25 ust. l pkt l ustawy o VAT ustawodawca potwierdził tę zasadę określając, iż obniżenia kwoty podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług służących do wytworzenia lub odprzedaży towarów bądź świadczenia usług zwolnionych od podatku. Jednocześnie w art. 20 ust. 3 ustawy o VAT ustawodawca wskazał, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. l, podatnik może także zmniejszyć podatek należny o taką część podatku naliczonego, która odpowiada procentowemu udziałowi wartości sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem w wartości sprzedaży ogółem. W niniejszej sprawie - jak wskazano powyżej - podatnik nie dokonał proporcjonalnego rozliczenia podatku, bowiem całość poniesionych wydatków ujął w złożonych deklaracjach za poszczególne okresy rozliczeniowe 1999 r. jako związane ze sprzedażą opodatkowaną. Urząd skarbowy dokonał zatem wyliczenia kwot podatku naliczonego za poszczególne miesiące 1999 r. dotyczących zakupu usług budowlanych, od których podatnikowi nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego i stwierdził, iż w miesiącu maju 1999 r. podatnik nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w kwocie [...],-zł.