Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Wr 792/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński (sprawozdawca), Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant Robert Hubacz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2005r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia [...] nr [...] określającej zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych za miesiące od stycznia do listopada 2001r., zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych za 2001r. w wysokości [...] oraz wartość niezaewidencjonowanego przychodu za 2001r. w kwocie [...] oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Urząd Skarbowy w Ś. na podstawie art. 21 § 1 pkt 1, § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej określił A. T. zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych za miesiące od stycznia do listopada 2001r., zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych za 2001r. w wysokości [...] oraz wartość niezaewidencjonowanego przychodu za 2001r. w kwocie [...]. Odwołanie pełnomocnika podatnika od tej decyzji zostało wniesione po terminie, którego przywrócenia odmówiła Izba Skarbowa we W., Ośrodek Zamiejscowy w W. postanowieniem z dnia [...], po czym ten sam organ postanowieniem z dnia [...] stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania i pozostawił je w związku z tym bez rozpatrzenia.

W dniu [...] wpłynął do Izby Skarbowej wniosek pełnomocnika A. T. z dnia [...] o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia [...] na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej z uwagi na rażące naruszenie art. 88e ust. 1 pkt 1 i art. 7 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. - Prawo o działalności gospodarczej (Dz. U. nr 101, poz. 1178 ze zm.), zgodnie z którymi wpis do ewidencji działalności gospodarczej podlega wykreśleniu w przypadku zawiadomienia o zaprzestaniu jej wykonywania, a przedsiębiorca nie może podjąć działalności bez uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców. Na wniosek A. T. Urząd Miejski w Ś. wykreślił z ewidencji z dniem [...] dotyczący go wpis pod numerem [...], utracił on więc z tym dniem status przedsiębiorcy. W dniu [...] uzyskał zaświadczenie Prezydenta Ś. o dokonaniu pod numerem [...] wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, którą rozpoczął w dniu [...]. W Urzędzie Skarbowym w Ś. złożył też druk NIP-1 o aktualizacji dotychczasowego wpisu, mimo że miał zamiar złożyć druk NIP-3, ale został wprowadzony w błąd przez pracownika. Tymczasem działalność poprzedniego przedsiębiorstwa zlikwidował i działalność rozpoczął od nowa. Przyjmując niewłaściwe zgłoszenie naruszono art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (Dz. U. nr 142, poz. 702 ze zm.). Wydając decyzję rażąco naruszono też art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) i art. 22 w związku z poz. 14 i 22 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. nr 144, poz. 930 ze zm.) oraz przepisy art. 120, 121 § 1, 122, 180 § 1, 181, 210 § 1 pkt 6 i 210 § 4 Ordynacji podatkowej bowiem nie wzięto pod uwagę decyzji administracyjnej Urzędu Miejskiego w Ś. o wykreśleniu dotychczasowej działalności z ewidencji. A. T. pierwszej sprzedaży po rozpoczęciu nowej działalności dokonał w dniu [...]. Uzyskał też nieudokumentowany przychód dotyczący nie tylko sprzedaży towarów handlowych, ale również usług w zakresie pośrednictwa finansowego i robienia zakupów na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, które wykonywał incydentalnie od [...] do [...], a które wyłączały go z opodatkowania w formie zryczałtowanej. Zatem powinno się go traktować jako podatnika rozpoczynającego działalność w ciągu roku podatkowego, który zrzec się opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mógł do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, a nie tylko do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Fakt wykonywania usług pośrednictwa finansowego w postaci udzielania przez niego drobnych pożyczek oraz robienia zakupów został pominięty w toku postępowania, choć organ podatkowy winien na tę okoliczność przesłuchać świadków, czego nie uczynił, rażąco naruszając przepisy postępowania. W taki sam sposób naruszony został art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.) w związku z uznaniem, że wystawione przez skarżącego paragony fiskalne dla klientów indywidualnych nie dotyczą w pewnej części tych samych towarów, co faktury wystawione dla przedsiębiorców. Często zdarzało się bowiem, ze nabywca dokonujący zakupu już po wystawieniu paragonu fiskalnego informował sprzedawcę, że część towarów kupił jako przedsiębiorca i żądał wystawienia na nie faktury.