Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Wa 913/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie asesor WSA Maria Tarnowska asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Magdalena Bocianowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] lipca 2000 r. nr [...] 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Na wstępie zauważyć należy, że przedmiotowa sprawa już po raz trzeci jest rozpatrywana przez sąd administracyjny.

Wyrokiem z dnia 25 marca 2002 r. sygn. akt I SA 2673/00 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił bowiem decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] listopada 2000 r. nr [...], którą - po rozpatrzeniu wniosku Centrali [...] "P." SA o ponowne rozpatrzenie sprawy - organ ten uchylił własną decyzję z dnia [...] lipca 2000 r. nr [...] i orzekł, że orzeczenie administracyjne Prezydenta Miasta W. z dnia [...] kwietnia 1950 r. odmawiające dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...], położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], w tej części, która dotyczy obecnie własności Skarbu Państwa, objętej użytkowaniem wieczystym zostało wydane z naruszeniem prawa, a w pozostałej części utrzymał swoją decyzję w mocy. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu tego orzeczenia stanął na stanowisku, że Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast prawidłowo stwierdził w zaskarżonej decyzji, że orzeczenie Prezydenta Miasta W. z dnia [...] kwietnia 1950 r. wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa, które również zdaniem Sądu czynią je nieważnym. Uchylając zaskarżoną decyzję organu II instancji, Sąd uznał jednak, że organ ten nie wykazał, iż orzeczenie o odmowie przyznania prawa do gruntu byłemu właścicielowi nieruchomości [...] wywołało nieodwracalne skutki prawne, a co za tym idzie, że powstały przeszkody w stwierdzeniu jego nieważności i konieczności zastosowania art. 156 §2 kpa.