Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2005 r., sygn. V SA/Wa 2098/05

Niewątpliwie artykuł 57 ust. 1 /w tym także pkt 7/ ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 128 poz. 1175 ze zm./ należy do kategorii przepisów dla organu wiążących, a to oznacza, że jeżeli ustalony stan faktyczny sprawy odpowiada treści przepisu - skutek jest określony w przepisie, a organ nie ma wyboru, co do treści rozstrzygnięcia. Tym większe znaczenie ma więc prawidłowe ustalenie stanu faktycznego oraz poprawne odczytanie treści przepisu, gdyż właściwa jego interpretacja jest punktem odniesienia i podstawowym warunkiem prawidłowego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Sądu należy wziąć przede wszystkim pod rozwagę celowościową wykładnię art. 57 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o cudzoziemcach stanowiącego materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji. Istota wykładni funkcjonalnej wyraża się w ustaleniu znaczenia przepisu zgodnie z celem /prawdopodobnym, domniemanym/, jaki chciał osiągnąć ustawodawca stanowiąc taki przepis, czy gałąź prawa. W cytowanym powyżej przepisie Ustawodawca przewidział swoistą sankcję w postaci odmowy udzielenia zezwolenia w stosunku do cudzoziemca, który poprzez zawarcie we wniosku fałszywych informacji wprowadził w błąd organ prowadzący postępowanie. Tym niemniej przesłanka ta nie powinna uzasadniać odmowy, gdy z okoliczności sprawy wynika, że wniosek został wypełniony pod wpływem błędnego przeświadczenia o składaniu prawdziwego oświadczenia zgodnego ze stanem faktycznym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Olha K.-K. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 30 czerwca 2005 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).