Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2005 r., sygn. II SA/Po 2348/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Maciej Dybowski(spr.) Sędziowie: sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia WSA Danuta Rzyminiak- Owczarczak Protokolant: referent-stażysta Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2005 r. sprawy ze skargi U. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby o d d a l a s k a r g ę /-/D. Rzyminiak-Owczarczak /-/M. Dybowski /-/P. Miładowski MB

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...]Dyrektor Izby Celnej, na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. 72/99/802 ze zm.-dalej ustawa) zwolnił U. K. z dniem 31 sierpnia 2003 r., ze służby w Izbie Celnej, nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu tej decyzji organ wyjaśnił, iż w sprawie wystąpiła wskazana w tym przepisie przesłanka zwolnienia ze służby, bowiem dnia 22 października 1996 r. Prokuratura Rejonowa w B. skierowała do Sądu Rejonowego w B. Wydziału II Karnego akt oskarżenia sygn. [...] przeciwko temu funkcjonariuszowi o czyn z art. 266 § 1 i 4 Kodeksu karnego.

Składając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy U. K. wskazała na pogląd zaprezentowany kilkakroć w uzasadnieniach wyroków NSA z 2003 r., w myśl którego sam fakt skierowania aktu oskarżenia o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, nie może być podstawą do zwolnienia ze służby; pogląd ów winien być respektowany do spraw wszczętych przed 11 sierpnia 2003 r. W ocenie odwołującej art. 25 ustawy nie określa formy zwolnienia, winny mieć zatem zastosowanie przepisy Kodeksu pracy. Zastosowana forma zwolnienia nie jest właściwa, bo art. 108 kpa nie mógł mieć zastosowania.

W wyniku rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] września 2003 r. nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art. 81 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. 72/99/802 ze zm.) utrzymał w mocy swą wcześniejszą decyzję, w całości podtrzymując argumentację przyjętą w tym rozstrzygnięciu.