Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Po 842/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwia Zapalska Sędziowie NSA Janusz Ruszyński as.sąd. WSA Katarzyna Nikodem(spr.) Protokolant: st.sekr.sąd.Joanna Świdłowska po rozpoznaniu w dniu 07 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi Spółki "A" w D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...]. nr [...] II. uchyla decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...]. o nr od [....] do [...], III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej spółki kwotę 3616 zł (trzy tysiące sześćset szesnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania. /-/ K. Nikodem /-/ S. Zapalska /-/J. Ruszyński

Uzasadnienie

Pełnomocnik Spółki "A" z o.o. pismem z dnia [...] października złożył wniosek do Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym za 1999 rok w łącznej kwocie [...]zł. Strona wskazała, że decyzjami nr [...], [...],[...],[...],[...] z dnia [...] czerwca 2001 r. Inspektor Kontroli Skarbowej określił zaległość w podatku akcyzowym za okres od czerwca do października 1999 r. w kwocie łącznej [...] zł. Kwota określonej zaległości została wpłacona na konto Urzędu Skarbowego . W decyzji wymiarowej jako podstawę określenia zobowiązania podatkowego Inspektor Kontroli Skarbowej wskazał przepisy § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. nr 157, poz. 1035, ze zm.), które zostały wydane w oparciu o art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50, ze zm.) . Przepis rozporządzenia określił nową grupę podatników podatku akcyzowego m.in. osoby fizyczne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby prawne zużywające zakupiony olej opałowy na cele inne niż opałowy. Zdaniem podatnika, powołany przepis nie może stanowić podstawy nałożenia na podatnika podatku akcyzowego, ponieważ delegacja ustawowa, w oparciu o którą został wydany w. w. przepis rozporządzenia stoi w rażącej sprzeczności z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej. Niekonstytucyjność delegacji ustawowej rodzi konsekwencje w postaci niekonstytucyjności aktów podustawowych. Strona powołuje się na treść orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego 7/00 z dnia 6 marca 2002 r. oraz liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i wskazuje, że skoro powołany przepis rozporządzenia nie może stanowić podstawy prawnej decyzji nakładającej obowiązek zapłacenia podatku, to automatycznie podatek zapłacony na podstawie decyzji wydanej na podstawie niekonstytucyjnego przepisu przekształca się w nienależnie uiszczone świadczenie, stanowiące nadpłatę podatku.