Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 8 grudnia 2005 r., sygn. II SA/Go 405/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz, Sędzia WSA Grażyna Staniszewska, Asesor WSA Joanna Brzezińska (spr.), Protokolant Krzysztof Rogalski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2005 r. sprawy ze skargi M.K. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżone postanowienie w części dotyczącej przyznania skarżącemu prawa do zasiłku dla bezrobotnych po upływie 180 dni od dnia zarejestrowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] Wojewoda, na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), uwzględnił skargę M.K. na postanowienie tego organu z dnia [...] stycznia 2004 r., w ten sposób, że: uchylił zaskarżone postanowienie Wojewody oraz poprzedzające je postanowienie Starosty nr [...] z dnia [...] grudnia 2003 r. w sprawie zawieszenia postępowania oraz przyznał skarżącemu prawo do zasiłku dla bezrobotnych po upływie 180 dni od dnia zarejestrowania.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż skarżący zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy i przedłożył świadectwo wystawione przez Izbę Celną, stwierdzające pełnienie służby w okresie od dnia [...] października 1995 r. do [...] sierpnia 2003 r. oraz ustanie stosunku służbowego na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o służbie celnej (Dz.U, Nr 72, poz. 802 z późn.zm.). Zgodnie z powyższym przepisem funkcjonariusza celnego zwalnia się ze służby w wypadku wniesienia aktu oskarżenia o umyślne popełnienie przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego.

Dalej organ podał, że w przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w dniu 5 października 2004 r. wydał wyrok (sygn. akt IV SA/Po 301/04), stwierdzający między innymi, że wniesienie aktu oskarżenia stanowi podstawę rozwiązania stosunku służbowego w oparciu o przepis art. 25 ust. 1 pkt 8a ww. ustawy, co odnotowane zostało w pkt 3 świadectwa służby. Skarżący nie wystąpił do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy i tym samym zdaniem WSA w Poznaniu treść tego świadectwa ma na dzień rejestracji w urzędzie pracy charakter wiążący i stanowi podstawę do stwierdzenia, że stosunek służbowy skarżącego ustał z jego winy, przez co w sprawie zastosowanie ma przepis art. 27 ust. 1 pkt 4 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.