Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Gl 752/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Asesor WSA Teresa Randak (sprawozdawca), Protokolant Marta Lewicka, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi E. i A. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w C. umorzył postępowanie podatkowe, wszczęte wnioskiem E. i A. G. z dnia [...] o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r., stwierdzającym, że art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. Nr 95, poz. 1101) , w zakresie w jakim nie przewiduje przepisów przejściowych niezbędnych do zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy w zaufaniu do dotychczasowych przepisów, rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych, niezgodny jest z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy wskazał, że sprawa o stwierdzenie nadpłaty za 2001 r. została rozstrzygnięta ostateczną decyzją Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję [...] Urzędu Skarbowego w C. z dnia [...] r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. Zdaniem organu, zarówno stan faktyczny, jak i prawny rozstrzyganej sprawy zbieżny jest ze stanem faktycznym i prawnym sprawy już rozstrzygniętej, zatem wydanie ponownej decyzji w tej samej sprawie skutkowałoby sankcją nieważności określonej w art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm).