Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. II SA/Bd 497/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Wojciech Jarzembski Sędzia WSA: Grażyna Malinowska-Wasik Asesor WSA: Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant Arkadiusz Skomra po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Barbary Ś. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2004 r., nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji 2. umarza postępowanie w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] (sprawa znak [...]) z dnia 21 września 2000 r. Prezydent Miasta B. na wniosek inwestora - Spółdzielni [...] w B., w oparciu o ustalenia miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego osiedla S. (zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej B. z dnia [...] 1994 r.; opubl. w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] nr [...] poz. [...] z dnia [...] 1994r.), zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami przy ul. [...] w B.

Powyższa decyzja została przeniesiona na spółkę "E." Sp. z o.o. z siedzibą w P. (decyzje Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...] 2002r. oraz nr [...] z dnia [...] 2002 r.).

W wyniku wniosku wspomnianej spółki Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] 2003 r. nr [...] (sprawa znak [...]) zmienił swoją decyzję z dnia [...] 2000 r. w ten sposób, że zatwierdził wprowadzone w stosunku do pierwotnego projektu zmiany w zakresie układu funkcjonalnego mieszkań oraz usytuowania garaży. Integralną częścią decyzji był projekt zamienny budynku wielorodzinnego zlokalizowanego na działkach nr [...] i [...] w zespole budynków przy ul. [...] i [...] w B.

Pismem z dnia [...] 2004 r. Barbara Ś., właścicielka nieruchomości przyległej do terenu planowanej inwestycji (działka nr [...]), wniosła odwołanie od decyzji Prezydenta zarzucając, iż nie zapewnia ona poszanowania jej uzasadnionych interesów, rażąco narusza konstytucyjne prawo własności skarżącej i konstytucyjne prawo do równości. Barbara Ś. w szczególności zarzuciła, że nie zostały zachowane warunki określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690; z późn. zm.) odnośnie usytuowania budynku, zapewnienia odpowiedniego nasłonecznienia, właściwego spływu wód opadowych, usytuowania parkingów względem placu zabaw oraz zapewnienia odpowiedniego współczynnika powierzchni terenu biologicznie czynnej. Skarżąca zarzuciła też, że decyzja Prezydenta nie uwzględnia ograniczeń wynikających z obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje na części obszaru obejmującego jej nieruchomość lokalizację obiektu sakralnego. Naruszenia te prowadzą według skarżącej do ograniczenia jej prawa do zagospodarowania i zabudowy terenu, do którego posiada tytuł prawny.