Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 listopada 2005 r., sygn. II SA/Kr 1421/02

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 7 listopada 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Mariusz Kotulski Sędziowie : WSA Krystyna Daniel AWSA Wojciech Jakimowicz (spr) Protokolant : Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2005r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 10 maja 2002r., [...] w przedmiocie zasiłku celowego skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2002 r., znak: [...] - wydaną w postępowaniu wszczętym na wniosek A. C. z dnia [...] marca 2002 r. m.in. o przyznanie zasiłku w kwocie 90 zł na kupno biletów MPK - Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K. orzekł o odmowie przyznania A. C. pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego w kwocie 90 zł z przeznaczeniem na zakup biletów MPK.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że odmowa przyznania zasiłku celowego podyktowana jest zarówno ograniczonymi środkami finansowymi MOPR, jak i niemożnością zaspokojenia wszystkich potrzeb życiowych osób ubiegających się o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej. Podkreślono, że na miarę posiadanych środków udzielana jest wnioskodawcy pomoc finansowa i obiadowa.

Decyzją z dnia 10 maja 2002 r., sygn. akt: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. po rozpatrzeniu odwołania A. C. od decyzji Zastępcy Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K. z dnia [...] marca 2002 r., znak: [...], odmawiającej pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego w kwocie 90 zł z przeznaczeniem na zakup biletów MPK, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji A. C. zarzucił bezprawność decyzji pierwszoinstancyjnej, gdyż nie uwzględniono argumentacji prawnej i faktycznej zawartej w decyzji SKO w K. z dnia [...] marca 2002 r., znak: [...], która uchylała podobną decyzję organu pierwszej instancji, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia. W ocenie odwołującego się świadczy to o arogancji ze strony Dyrekcji MOPR w K. i pogardzie dla jego podstawowych praw podmiotowych. A. C. podniósł, że nie posiada żadnego środka lokomocji, porusza się po mieście z wielkim trudem a odległości do Biura Rejonu w B., do baru J., do Powiatowego Urzędu Pracy i Dyrekcji MOPR w K. są znaczne, a więc korzystanie z MPK nie jest luksusem lecz koniecznością. W związku z tym odwołujący się wnioskował o uchylenie decyzji, przeprowadzenie postępowania na rozprawie i przesłuchanie zastępcy dyrektora MOPR na okoliczność szykanowania go.