Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 padziernika 2005 r., sygn. V SA/Wa 59/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Beata Krajewska, Asesor WSA - Joanna Gierak (spr.), Protokolant - Anna Kołakowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2005 r. sprawy ze skargi G. P. S.A. w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia (...) listopada 2004 r. nr (...) w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe; oddala skargę.

Uzasadnienie

Na podstawie zgłoszenia celnego dokonanego przez agencję celną, działającą jako przedstawiciel importera G. P. S.A. z siedzibą w P., według dokumentu SAD z (...) lipca 2002 r. nr (...) Dyrektor Urzędu Celnego Port Lotniczy w W. objął procedurą dopuszczenia do obrotu partię sprowadzonych z W. B. leków, przyjmując deklarowaną wartość celną towaru w wysokości odpowiadającej wartości transakcyjnej wynikającej z przedstawionej przy zgłoszeniu celnym faktury nr (...) z (...) lipca 2002 r. wystawionej przez A. GmbH ze S.

Decyzją z (...) sierpnia 2003 r. nr (...) Naczelnik Urzędu Celnego (...) w W. uznał powyższe zgłoszenie celne za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej i kwoty wynikającej z długu celnego i orzekając w tej części określił wartość celną w skorygowanej (obniżonej) wysokości, ustalonej z uwzględnieniem udzielonych importerowi przez eksportera rabatów (upustów cenowych), obniżających - zdaniem organu celnego - pierwotnie fakturowane należności eksportera.

Orzekając w sprawie na skutek odwołania strony, Dyrektor Izby Celnej w W. decyzją z (...) listopada 2004 r. nr (...) utrzymał w mocy decyzję organu celnego pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji wskazał na ujawnioną w wyniku kontroli w siedzibie importera umowę dystrybucyjną zawartą przez niego z eksporterem oraz związane z nią umowy rabatowe (porozumienia) z okresem obowiązywania od 1 stycznia 2002 r. do 31 lipca 2002 r., przewidujące stosowanie rabatu w sprzedaży leków stronie skarżącej w wysokości 46% liczonego od "wartości sprzedaży zafakturowanej na koniec okresu zafakturowania". Powołując się na wyniki kontroli postimportowej Dyrektor Izby stwierdził, iż Spółka przekazywała kontrahentowi środki pieniężne w kwocie zgodnej z kwotą wynikającą z faktury handlowej, a następnie zgodnie z postanowieniami porozumienia otrzymywała noty kredytowe za każdy miesiąc kalendarzowy. Notami tymi kontrahent zagraniczny udzielał importerowi rabatu. Jedynym warunkiem otrzymania tego rabatu, jak ustalono w postępowaniu celnym, było przekroczenie minimalnego poziomu sprzedaży dla danego okresu określonego w porozumieniu.