Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 padziernika 2005 r., sygn. II SA/Op 129/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie: sędzia WSA Daria Sachanbińska asesor sądowy Grażyna Jeżewska - spraw. Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w dniu 27 września 2005r. na rozprawie sprawy ze skargi J. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie należności przedemerytalnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Wojewody [...] na rzecz J. G. kwotę 255 (słownie: dwieście pięćdziesiąt pięć) złotych tytułem kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją z dnia [...], nr [...] , na podstawie art 37k, art. 371 oraz art. 6 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 14 grudnia 1994r o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (tekst jedn. Dz. U. z 2003r Nr 58, poz. 514), odmówił J. G. przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego z uwagi na rozwiązanie umowy o pracę z ostatnim pracodawcą bez wypowiedzenia na skutek choroby trwającej od 29 lipca 2002r. do 25 sierpnia 2003r., a nie z powodu likwidacji stanowiska pracy z przyczyn o których mowa w Kodeksie pracy.

Od tej decyzji odwołała się J. G., wnosząc o zmianę decyzji poprzez uwzględnienie jej wniosku, zarzucając decyzji organu I instancji sprzeczność ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału oraz obrazę przepisów materialnych, w szczególności art. 37k, 37l i art. 6 pkt 6 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. J. G. podniosła, że na stwierdzenie organu I instancji miała wpływ redakcja wcześniejszego wypowiedzenia: "na wskutek choroby trwającej od 29.07.2002 r. do 25.08.2003 r", tymczasem dostarczyła do PUP pismo pracodawcy precyzujące powód zwolnienia, zgodnie z oczekiwaniami Urzędu. Wyraziła pogląd, że pracownik ubiegający się o świadczenie jakie mu mocą ustawy przysługuje, nie może ponosić niekorzystnych skutków, wydania przez pracodawcę wadliwego w treści wypowiedzenia a następnie świadectwa pracy. Nie może też ucierpieć wobec mylnej interpretacji w/w dokumentów przez Urząd Pracy. Gdyby organ literalnie tłumaczył przyczyny zwolnienia, to już we wrześniu 2003r., odczytałby rzeczywistą przyczynę zwolnienia ze świadectwa pracy z 31 sierpnia 2003 r. w którym jednoznacznie określono jako jedyny powód "likwidacja etatu". Odwołująca uważa, że kierowanie jej na drogę postępowania sądowego o sprostowanie świadectwa jest zbędne. Weryfikacja bowiem świadectwa "z góry jest przesądzona na jej korzyść i niepotrzebnie przeciągnęłaby tylko w czasie jej starania."