Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 padziernika 2005 r., sygn. II SA/Lu 641/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Rafał Ostrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2005 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Lu 641/05

U z a s a d n i e n i e

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] r. Nr [...], wydaną na podstawie przepisu art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Z 17 listopada 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późniejszymi zmianami) w związku z art. 2 pkt 3- ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zmianami) po ponownym rozpatrzeniu sprawy na wniosek M. G. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] r. Nr [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]r. Nr [...] odmówiono stronie przyznania uprawnień kombatanckich. W dniu 31 grudnia 2004 r. M. G. wystąpiła do Kierownika Urzędu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.

Odnosząc się do treści wniosku w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż w swoim wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona nie wskazała, aby w jej sprawie zaistniały jakiekolwiek nowe okoliczności faktyczne i prawne uzasadniające uchylenie decyzji własnej. Po ponowny rozpatrzeniu sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uwzględniając całokształt zebranego materiału dowodowego uznał więc, iż wniosek strony nie zasługuje na uwzględnienie.