Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 11 padziernika 2005 r., sygn. I SA/Go 238/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Asesor WSA Alina Rzepecka Protokolant: Ref. staż. Danuta Chorabik po rozpoznaniu w dniu 11 października 2005r. na rozprawie sprawy ze skargi G.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych w podatku od środków transportowych za lata 1996-1997. 1. uchyla zaskarżoną decyzję. 2. określa że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] stycznia 2003r. po rozpoznaniu odwołania G.O. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] września 2002r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od środków transportowych w kwocie 1.174zł za lata 1996 - 1997 dotyczącej pojazdów o nr rejestracyjnych [...] i [...], uchyliło w całości decyzję organu pierwszej instancji i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia.

Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy wskazał, że podstawą rozstrzygnięcia sprawy jest art. 67§1 Ordynacji podatkowej, stanowiący, że w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym organ podatkowy może umorzyć w całości bądź części zaległości podatkowe lub odsetki za zwłokę.

Ocenę, czy takie przesłanki istnieją, ustawodawca pozostawił organowi podatkowemu. Decyzje podejmowane na podstawie wskazanego przepisu mają charakter decyzji uznaniowych, których kontrola, przez organ odwoławczy, ogranicza się do badania, czy w sprawie nie zaistniało naruszenie przepisów postępowania, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a w rzeczywistości, czy organ podatkowy zebrał, rozważył i właściwie ocenił cały materiał dowodowy w dane sprawie (art. 122, 187 i 191 Ordynacji podatkowej). W ocenie organu II instancji zarzut strony dotyczący nie rozpatrzenia materiału dowodowego, a w konsekwencji nie dokonania oceny, czy sytuacja podatnika uzasadnia umorzenie zaległości podatkowej, jest słuszny. Decyzja organu I instancji nie została bowiem poprzedzona wnikliwą i obiektywną oceną stanu faktycznego sprawy. Organ odwoławczy wskazuje, że wprawdzie organ I instancji prowadził szerokie postępowanie wyjaśniające, zebrał obszerny materiał dowodowy i podjął próbę oceny możliwości finansowych podatnika, ale dokonana ocena okazała się powierzchowna.