Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 wrzenia 2005 r., sygn. I SA/Wr 2863/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu W składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA - Andrzej Szczerbiński Sędziowie : Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz Asesor WSA - Marek Olejnik (sprawozdawca) Protokolant: Barbara Głowaczewska Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2005 r. sprawy ze skargi: Spółki Akcyjnej A z siedzibą we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...]określił Spółce A S.A. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. w wysokości [...].

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia było zawyżenie przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów o kwotę [...], na którą składało się:

* uznanie za koszt uzyskania przychodów niedoborów towarów o wartości [...]zaginionych podczas transportu,

* ujęcie w ewidencji wydatków poniesionych na zakup usług w roku 2000 na kwotę [...],

* spisanie w ciężar kosztów należności od firmy B z Holandii w wysokości [...]bez udokumentowania jej nieściągalności.

Organowi kontroli skarbowe uznał, iż kwota [...] wynikająca z niedoboru towarów stwierdzonych w dacie odprawy celnej nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów Spółki bowiem Urząd Celny do ustalenia wartości celnej towarów przyjął wartość pomniejszoną o wartość brakującego towaru. Wobec braku zachowania pisemnej formy organ ustalił stan faktyczny w oparciu o zapis w jednolitym dokumencie administracyjnym SAD, w którym podano warunki dostawy wg DDU (Delivered Duty Unpaid). Te warunki zaś przenoszą wszystkie ryzyka na sprzedającego do momentu kiedy towar nie przybędzie do umówionego miejsca. Podanie warunków dostawy na dokumencie SAD jest równoznaczne z przyjęciem ich przez strony jako wiążące. Nie uwzględnił przy tym Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wniosku podatnika o przesłuchanie świadków (członków zarządu Spółki oraz przedstawicieli firmy C z Tajwanu) na okoliczność treści umowy ustnej na zakup towarów, których część zaginęła w transporcie uznając, że tak ustalony stan faktyczny nie może zostać zmieniony zeznaniami świadków. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, iż ten środek dowodowy cechuje subiektywność spostrzeżeń, dlatego też ze względu na swoją względną wartość nie może on zastępować innego dowodu wyrażonego w formie pisemnej (w tym przypadku zapisów w JDA SAD).