Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 wrzenia 2005 r., sygn. VI SA/Wa 889/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Sędziowie : Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Protokolant: Natalia Charewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2005 r. sprawy ze skargi P. K. S. Sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz P. K. S. Sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2004r. Nr [...][...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego na podstawie art. 92 ust 1, art. 92 ust.4 Ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125 poz.1371) oraz na podstawie l.p.1.2.1. załącznika do w/w ustawy nałożył na firmę P. K. S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (zwaną w dalszej części skarżącą) karę pieniężną w wysokości 6000 złotych za wykonywanie transportu bez wymaganego zezwolenia.

W uzasadnieniu wskazano, że po przeprowadzeniu ponownego postępowania wyjaśniającego po uchyleniu przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego decyzji z dnia [...] marca 2004r. Nr [...] organ nakazał jednoznaczne wyjaśnienie, czy skarżąca wykonywała przewóz wahadłowy, czy też przewóz regularny specjalny, oraz ustalenie jakie grupy osób były przewożone oraz czy przedsiębiorca złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych. Na podstawie zebranego materiału dowodowego organ I instancji uznał, że wykonywane przez stronę usługi spełniały definicję przewozu regularnego specjalnego. Dowodem ich regularności są zamówienia M. G. określające godziny odjazdów z B. (4 min 35, 12 min 35) odpowiadające zmianom roboczym w firmie C. zgodnie z posiadanym przez kierowcę dokumentem, który, jak twierdzi strona, nie stanowił rozkładu jazdy, pomimo, że były tam wyszczególnione przystanki wraz z godzinami odjazdów. Oczywistym jest też, że usługi były przeznaczone dla określonej grupy i miały charakter niepubliczny, zamknięty. Tą grupą osób byli pracownicy firmy C.. W świetle powyższego organ uznał, że strona wykonywała przewóz regularny specjalny bez wymaganego zezwolenia naruszając art. 18 ust.1 ustawy o transporcie drogowym.