Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 wrzenia 2005 r., sygn. II SA/Lu 657/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Asesor WSA Wojciech Kręcisz - sprawozdawca, Asesor WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent Agnieszka Kocot, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2005 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r. nr [...] wydaną na podstawie przepisów art. art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zmianami) w związku z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2000 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64 poz. 593 ze zmianami) po rozpatrzeniu odwołania D.G. od decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z [...] r. nr [...] wydanej w przedmiocie przyznania zasiłku celowego w miesiącu marcu 2005 r. w wysokości 50 zł na częściowe pokrycie kosztów leczenia, dojazdów do lekarzy, zakup żywności, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji skład orzekający SKO wskazał, iż decyzją z dnia z dnia [...] r. nr [...] wydaną z upoważnienia Burmistrza przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z wniosku D. G. z dnia 28 lutego 2005 r. przyznano wnioskodawcy zasiłek celowy w wysokości 50 zł z przeznaczeniem na częściowe pokrycie kosztów leczenia, dojazdów do lekarzy, zakup żywności w miesiącu marcu. Podniesiono, iż organ I instancji w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał, iż wysokość przyznanej pomocy ograniczona była limitem środków pieniężnych na miesiąc marzec 2005 r. Wskazano również, iż wnioskodawca posiada własne możliwości zabezpieczenia żywności, ponieważ może uprawiać własne gospodarstwo rolne i uzyskiwać z niego produkty w postaci ziemniaków, warzyw, mąki, drobiu, jaj oraz mleka koziego. Ponadto, jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, organ i instancji zwrócił uwagę na konsumpcyjne nastawienia wnioskodawcy do życia bez chęci osobistego angażowania się w rozwiązywanie własnych problemów życiowych.