Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 wrzenia 2005 r., sygn. II SA/Kr 1472/01

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 21 września 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia NSA Izabela Dobosz (spr) Sędziowie : WSA Renata Czeluśniak AWSA Mariusz Kotulski Protokolant : Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2005r. sprawy ze skargi C. C. na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] 2001r., [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień wdowy po kombatancie I uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą j ą decyzję organu I instancji, II zasądza od Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. na rzecz skarżącej C. C. kwotę 10 zł (dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

UZASADNlENlE

Decyzją Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] 2001r, Nr [...], wydaną na podstawie art. 20 ust. 3 w zw. z art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24.01.1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego ( Dz. U. z 1997r. Nr 142, poz. 950 ze zm. ) pozbawiono C.C. uprawnień przysługujących wdowie po kombatancie S. C., który posiadał uprawnienia kombatanckie z tytułu utrwalania władzy ludowej od [...] 1945r. do [...] 1947r. Organ stwierdził, że S. C. w okresie zaliczonym przez b.ZBOWiD jako działalność kombatancka pełnił służbę w organach M.O. W myśl art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy o kombatantach pozbawia się osoby, o których mowa w tym przepisie uprawnień kombatanckich, jako osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944 - 1956 "w charakterze uczestnika walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej". Powołano się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, iż Kierownik Urzędu nie jest obowiązany do wyjaśnienia czy istnieją inne przesłanki uzasadniające przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu działalności określonej w art.1 ust. 2, art. 2 i 4 cytowanej ustawy. Przyjęto również, że w tym stanie rzeczy nie przysługują uprawnienia osobom wskazanym w art. 20 ust. 3 cytowanej ustawy.