Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 wrzenia 2005 r., sygn. II SA/Ka 2734/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędziowie NSA Wiesław Morys (spr.) asesor WSA Beata Kalaga - Gajewska Protokolant st.sekr.sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2005 r. sprawy ze skargi H. K. (K.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] r., nr [...].

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją, na zasadzie m.in. art.138 §1 pkt 1 k.p.a., utrzymano w mocy - opartą na przepisach art.32 i art.43 ust.1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998 r., Nr 64, poz.414 ze zm.) - decyzję z dnia [...] r. odmawiającą przyznania H. K. zasiłku celowego na zakup żywności. Organ odwoławczy doszedł bowiem do przekonania, iż jest ona trafna. Odwołujący się spełnia kryterium dochodowe oraz jedną z przesłanek z art.3 ustawy o pomocy społecznej, nadto będąca przedmiotem sprawy potrzeba, w jego ocenie, mieści się w granicach celów pomocy społecznej. Niemniej jednak zważył, iż w sytuacji, w której przyznano stronie pomoc w postaci zakwaterowania i jednego ciepłego posiłku dziennie w Noclegowni Miejskiej w T., zrealizowano obowiązek określony w art. 16 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, odmowa przyznania dodatku celowego jest zatem zasadna. Tym samym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. oparło się na ustaleniach organu pierwszej instancji i w pełni podzieliło argumentację jego decyzji, wskazując, iż z ustaleń organu Ośrodka Pomocy Społecznej (rozmowa z lekarzem) wynika, iż dieta cukrzycowa nie powoduje zwiększenia kosztów utrzymania. Natomiast na przyznanie stronie większej ilości posiłków, w obecnym stanie organ pierwszej instancji nie posiada środków finansowych. Kolegium podkreśliło, iż celem pomocy społecznej jest zaspokojenie niezbędnych potrzeb osób oraz umożliwienie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka, a także umożliwienie przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia Skoro zaś strona posiada orzeczony lekki stopień niepełnosprawności, przeto zdolna jest do pracy i powinna w większym stopniu samodzielnie dążyć do poprawienia własnej trudnej sytuacji życiowej, a nie liczyć tylko i wyłącznie na pomoc społeczną. Kolegium przyznało, że choć stronie zapewniono zabezpieczenie podstawowych potrzeb bytowych i życiowych, to nie są one jednak dostosowane do jej potrzeb i oczekiwań a do możliwości finansowych miejscowego Ośrodka. W uzasadnieniu decyzji podkreślono, iż świadczenie w formie zasiłku celowego nie posiada charakteru publicznego prawa podmiotowego, czyli świadczenia bezwzględnie należnego, a pomoc społeczna nie jest zobowiązana do zaspokajania wszystkich zgłaszanych potrzeb, a jedynie do tych, które są niezbędne i odpowiadają możliwościom pomocy społecznej