Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 lipca 2005 r., sygn. VI SA/Wa 333/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Sędziowie : Sędzia WSA (spr.) Protokolant: Krzysztof Tomaszewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2005r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowny [...] oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2004 r., nr [...], Urząd Patentowy RP - działając na podstawie art. 245 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej także p.w.p.), po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Urzędu Patentowego RP z dnia [...] października 2003 r. w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy [...] zgłoszony za numerem [...] przez skarżącą spółkę P. Sp. z o.o. z siedzibą w R. - utrzymał w mocy w/w decyzję z dnia [...] października 2003 r.

Z akt sprawy wynika, iż w dniu [...] marca 2000 r. skarżąca spółka zgłosiła w Urzędzie Patentowym RP wniosek o zarejestrowanie słownego znaku towarowego [...], przeznaczonego do oznaczania towarów w klasie 29, takich jak: filety rybne, w tym śledziowe, przetwory rybne, klej rybi, do celów spożywczych, łosoś, mączka rybna do celów spożywczych, pasty rybne do kanapek zawierające tłuszcz, potrawy na bazie ryb, ryby, ryby konserwowane, ryby solone, sardynki, śledzie, tuńczyki, zupy rybne.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2003 r. Urząd Patentowy RP powiadomił stronę skarżącą, iż po przeprowadzeniu badania organ stwierdził, że na zgłoszony znak towarowy [...], zgodnie z art. 4 i art. 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz.U. z 1985 r. Nr 5, poz. 17 ze zm.; dalej także u.z.t.) w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej, nie może być udzielone prawo ochronne, ponieważ zgłoszone oznaczenie słowne nie posiada dostatecznych znamion odróżniających pozwalających zindywidualizować źródło pochodzenia towarów. Urząd Patentowy RP uznał, iż zgłoszony znak towarowy stanowi nazwę regionu geograficznego w formie przymiotnikowej, z wyraźnym zaakcentowaniem miejsca wytworzenia towaru lub źródła pochodzenia receptury, co w konsekwencji powoduje, że oznaczenie takie będzie odbierane przez przeciętnego odbiorcę jako oznaczenie zwykłe bez związku z konkretnym producentem. Ponadto organ wskazał, iż udzielenie prawa ochronnego na zgłoszony znak słowny na rzecz jednego podmiotu mogłoby w konsekwencji prowadzić do istotnych utrudnień w obrocie gospodarczym.