Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 6 lipca 2005 r., sygn. II SA/Go 3/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Linska - Wawrzon, Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.), Sędzia WSA Maria Bohdanowicz, Protokolant Ewa Siudek, po rozpoznaniu w dniu 06 lipca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi R.B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, II. uchyla decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...].

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej decyzją z [...] na podstawie art. 25 ust.1 pkt 8a ustawy z dnia 24.07.1999 r. o Służbie Celnej ( Dz. U. Nr 72, poz. 802, ze zmianami ) zwolnił R.B. ze służby z dniem doręczenia decyzji, wskazując w uzasadnieniu, iż w dniu 5.07.1996 r. wniesiono do Sądu Rejonowego w Słubicach przeciwko niemu akt oskarżenia o czyny z art. 18 § 2 dkk w zw. z art.80 § 1 uks i art. 94 § 1 uks w zw. z art. 5 uks, art. 25 § 1 pkt 3 uks i art. 58 dkk oraz art. 266 § 1 dkk w zw. z art. 58 dkk, a więc o umyślne popełnienie przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego.

W związku z wniesionym przez R.B. odwołaniem, w którym zarzucał naruszenie normy domniemania niewinności zawartej w art. 42 ust. 3 Konstytucji RP oraz normy lex retro non agit zawartej w art. 42 ust. 1 Konstytucji RP, Dyrektor Izby Celnej decyzją [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 81 ustawy z dnia 24.07.1999 r. o Służbie Celnej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, powołując się na treść art. 25 ust. 1 pkt 8a cytowanej ustawy stanowiący, iż wniesienie aktu oskarżenia o przestępstwo popełnione umyślnie, ścigane z oskarżenia publicznego nakazuje Dyrektorowi Izby Celnej zwolnić funkcjonariusza celnego, któremu taki zarzut postawiono w akcie oskarżenia, stwierdzając jednocześnie, że chybionymi są zarzuty naruszenia norm konstytucyjnych na które powołuje się odwołujący. Dyrektor Izby Celnej nie jest uprawniony do stwierdzenia zgodności art. 25 ustawy z Konstytucją, a wydanie zaskarżonej decyzji na wskazanych podstawach prawnych było obligatoryjne. Ponadto nie można stosować odpowiedzialności karnej, ani też wymierzyć kary na podstawie ustawy wprowadzonej w życie już po popełnieniu przestępstwa, a art. 42 ust. 1 Konstytucji RP określa zasadę lex retro non agit w zakresie, który ma zastosowanie wyłącznie dla materialnych aspektów prawa karnego. Przepis art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej nie odnosi się do przestępstw umyślnych popełnionych przed wejściem w życie tej ustawy, a odnosi się do sytuacji, w której funkcjonariusza celnego postawiono w stan oskarżenia, tym samym skoro decyzja w przedmiotowej sprawie została podjęta [...].09.2003 r., a więc po dacie wejścia w życie znowelizowanych przepisów nie nastąpiło naruszenie zasady lex retro non agit.