Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2005 r., sygn. I SA/Wa 741/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Zdanowicz Sędziowie NSA Anna Łukaszewska - Macioch (spr.) asesor WSA Maria Tarnowska Protokolant Anna Milicka-Stojek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie umieszczenia w domu pomocy społecznej oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2003 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania B. K., utrzymało w mocy decyzję nr [...] Dyrektora [...] Centrum Pomocy Rodzinie z dnia [...] listopada 2003 r. o umorzeniu postępowania w sprawie umieszczenia J. K. w domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2003 r. Dyrektor [...] Centrum Pomocy Rodzinie umorzył postępowanie w sprawie umieszczenia J. K. w domu pomocy społecznej. Od tej decyzji odwołała się B. K. wnosząc o jej uchylenie. Opisała stan zdrowia syna J. K., jego osobowość i cechy charakteru, a także dotychczasowe starania o umieszczenie go w domu pomocy społecznej.

Rozpoznając odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wzięło pod uwagę treść przepisu art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.), który uzależnia podjęcie działań w celu umieszczenia osoby w domu pomocy społecznej od zgody osoby potrzebującej pomocy lub jej przedstawiciela ustawowego. Z akt sprawy wynika, że na skutek wniosku skarżącej o umieszczenie syna w domu pomocy społecznej organ, stosownie do art. 43 ust. 3 powołanej ustawy, przeprowadził wywiad środowiskowy, w trakcie którego J. K. złożył oświadczenie, że stara się żyć w miarę samodzielnie, a pomoc udzielana przez rodziców w zaopatrzeniu w żywność jest zupełnie wystarczająca. Oświadczył również, że postanowił zrezygnować z ubiegania się o miejsce w domu pomocy społecznej. Do kwestionariusza wywiadu środowiskowego dołączono pisemne oświadczenie J. K., w którym stwierdził, że nie widzi powodów pójścia do domu pomocy społecznej. J. K. jest osobą częściowo ubezwłasnowolnioną. Częściowe ubezwłasnowolnienie, stosownie do art. 17 kodeksu cywilnego, ogranicza zaciąganie przez niego zobowiązań. W żaden sposób jednak nie pozbawia go prawa decydowania o swoim życiu. W świetle powyższego oświadczenia J. K. dalsze postępowanie administracyjne w sprawie umieszczenia go w domu pomocy społecznej było bezprzedmiotowe, w związku z czym zasadnie organ pierwszej instancji postępowanie to umorzył.