Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2005 r., sygn. IV SA/Po 240/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stankowski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia WSA Bożena Popowska Protokolant: referent-stażysta Marcin Kubiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi W.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego; oddala skargę /-/B. Popowska /-/J. Stankowski /-/P. Miładowski MW

Uzasadnienie

IV SA/Po 240/04

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] r., nr [...], na podstawie art. 27 ust. 4, art. 4, art. 2a i art. 28 ustawy z dnia 29 XI 1990 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U. z 1998 r., nr 64, poz. 414 ze zm.) oraz art. 16 pkt 8, art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. nr 117, poz. 756 ze zm.) i art. 104 kpa. Kierownik Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. odmówił W. K. przyznania zasiłku stałego wyrównawczego. Badając kryteria przyznania tego zasiłku, określone w art. 27 ust. 4 pkt 1 w związku z art. 28 ustawy o pomocy społecznej organ uznał, że Wnioskodawca nie jest osobą samotną, gdyż jak wynika z zaświadczenia z zakładu karnego o dacie rozpoczęcia odbywania kary jak i z oświadczenia konkubiny a nawet samego Wnioskodawcy, do czasu rozpoczęcia odbywania kary W. K. miał rodzinę i prowadził z nią wspólne gospodarstwo domowe. Pojęcie samotności nie może być odnoszone -w ocenie organu - do sytuacji odosobnienia w więzieniu.