Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 maja 2005 r., sygn. I SA/Wr 3655/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący - Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędziowie - Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca) Protokolant - Jolanta Ryndak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2005r. sprawy ze skargi E. Ż. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] E. Ż., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Przemysłowo-Handlowe A , dokonała zgłoszenia celnego, wnioskując o objęcie sprowadzonego z Chin towaru (odzież) procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym. Do zgłoszenia celnego SAD Nr [...] strona załączyła między innymi fakturę Nr [...] z dnia [...] opiewającą na kwotę [...] oraz deklarację wartości celnej. Zgłoszenie zostało przyjęte jako odpowiadające wymogom formalnym określonym w art. 64 Kodeksu celnego, a następnie przystąpiono do jego weryfikacji, wskutek powzięcia wiadomości o przeprowadzonej w siedzibie firmy wynikach kontroli postimportowej - obejmującej dokumenty finansowo-księgowe i dane handlowe dotyczące obrotu towarowego z zagranicą, za okres od [...] do [...]. Na podstawie ustaleń tej kontroli Dyrektor Urzędu Celnego we W. decyzją z dnia [...], Nr [...], uznał zgłoszenie wymienione celne za nieprawidłowe w części dotyczącej wartości celnej przedmiotowego towaru i określił kwotę wynikającą z długu celnego, doliczając do podanej przez stronę ceny transakcyjnej kwotę wynikającą z ujawnionej podczas kontroli faktury za "usługi doradcze" Nr [...] z dnia [...], opiewającą na kwotę [...]. Jak wskazano w uzasadnieniu - mając na uwadze zbieżność numeracji, dat oraz sposób księgowania przyjęto, iż za towar z faktury [...] na kwotę [...] firma zapłaciła kontrahentowi zagranicznemu [...].

Po rozpatrzeniu wniesionego odwołania, Dyrektor Izby Celnej we W., decyzją z dnia [...]. r., Nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej podstawy prawnej powołując przepisy: art. 233 § 1 pkt 2a Ordynacji podatkowej oraz art. 23 § 1 i § 9, art. 85 § 1 i art. 262 Kodeksu celnego, w pozostałej zaś utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.