Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 maja 2005 r., sygn. III SA/Wa 2307/04

Zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego dla podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9b pkt 7 lit. "a" ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. nr 106 poz. 489 ze zm./, tj. podatników, którzy w ostatnim roku podatkowym /2003/ osiągnęli przychód netto w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /t.j. Dz.U. 2002 nr 76 poz. 694 ze zm./, ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług o równowartości co najmniej 5 mln euro według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na koniec roku podatkowego nastąpiła w dniu 1 stycznia 2005 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2005 r. sprawy ze skargi "U-M" sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 października 2004 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia 22 marca 2004 r. (...); (...).

Zaskarżoną decyzją z dnia 6 października 2004 r. (...) Dyrektor Izby Skarbowej w W., na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 w związku z art. 220 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia 22 marca 2004 r. (...) w sprawie umorzenia postępowania podatkowego dotyczącego umorzenia spółce z o.o. "U-M" - skarżącej w niniejszej sprawie, zaległości podatkowych z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż pismem z dnia 19 stycznia 2004 r. spółka wystąpiła o umorzenie zaległości podatkowych z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Po rozpoznaniu wniosku, Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. decyzją z dnia 22 marca 2004 r. umorzył postępowanie podatkowe w sprawie, ze względu na jego bezprzedmiotowość. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że zgodnie z art. 67 par. 1 Ordynacji podatkowej w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym organ podatkowy na wniosek podatnika może umorzyć w całości lub w części, m.in. zaległości podatkowe. Organ podatkowy podał, że cytowany przepis dotyczy wyłącznie wniosków składanych przez podatników. Ze względu na to, że z wnioskiem o umorzenie zaległości podatkowych wystąpił płatnik, postępowanie należało umorzyć jako bezprzedmiotowe.