Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 maja 2005 r., sygn. II SA/Gd 203/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA: Krzysztof Ziółkowski po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2005r. na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym sprawy ze skargi S. G. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 25 stycznia 2005r., nr [...] w przedmiocie uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 25 stycznia 2005 r., nr [...], powołując się na przepisy art.138 § l pkt l k.p.a. oraz art. 1 ust 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 ze zm.), zwanej dalej ustawą o kombatantach, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 8 września 2004 r., nr [...], którą odmówił S. G. przyznania uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu wskazał, że S. G. złożył wniosek o przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu służby w charakterze łącznika AK w okresie okupacji (od roku 1943). Na okoliczność tę wnioskodawca przedłożył oświadczenia czterech świadków, w tym dwóch osób, które potwierdziły działalność kombatancką jego ojca. W rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o kombatantach uprawnienia kombatanckie przysługują osobie pełniącej służbę w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945. Organ powołał się na źródła historyczne - Instrukcję gen. Kazimierza Sosnkowskiego z dnia 4 grudnia 1939 r., która w pkt 5a stanowiła m.in., że członkiem ZWZ-AK mógł być każdy Polak (Polska), który ukończył 17 lat (w okresie późniejszym granicę wieku obniżono do lat 16), poddał się regulaminowi organizacji oraz złożył pisemną przysięgę. Wobec powyższego uznano, że w świetle obowiązujących w AK zasad wnioskodawca, będąc wówczas 8-9-letnim dzieckiem, nie mógł zostać przyjęty w szeregi AK. Ze względu na obowiązujące w organizacji zasady 8-9-letnie dziecko nie mogło zostać zaprzysiężone. Nadto, przedstawione przez stronę dowody nie potwierdziły, by w jego przypadku, złamano obowiązujące w AK regulaminy. Wątpliwości organu administracji nie budził fakt działania wnioskodawcy na rzecz ruchu oporu, który udzielał pomocy partyzantom, w tym przekazywał informacje do wskazanych osób. Jednakże współdziałanie (współpraca) nie jest tożsame z działalnością kombatancką i nie stanowi podstawy przyznania uprawnień. Uczestnikami ruchu oporu są jedynie żołnierze konspiracyjnych sił zbrojnych, którzy złożyli przysięgę. Na potwierdzenie zasadności przyjętego stanowiska organ powołał orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie.