Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 maja 2005 r., sygn. II SA/Gd 103/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Skrzycka-Pilch Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Protokolant: Ilona Panic po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 listopada 2001r.. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w G. z dnia 3 października 2001r., nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 3 października 2001r. Nr [...] Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w G. po ponownym rozpatrzeniu wniosku Z. L. odmówił przyznania mu specjalnego zasiłku okresowego i zasiłku okresowego. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 43 ust. 1, art.. 3, art. 4, art. 31 ust. 1, art. 31a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (tj. Dz.U. z 1998r. Nr 64, poz. 414 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż w wyniku postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego na skutek uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny w Gdańsku decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 maja 1999r. Nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji wydanej przez Zastępcę Dyrektora tutejszego Ośrodka z dnia 9 marca 1999 r. ustalono, iż wnioskodawca spełnia dwie, z wskazanych w art. 3 ustawy o pomocy społecznej, przesłanki udzielenia pomocy, tj. jest bezrobotny i długotrwale choruje, spełnia on również kryterium dochodowe określone w art. 4 tej ustawy. Rodzinie skarżącego nie przysługuje specjalny zasiłek okresowy, świadczenie to może bowiem zostać przyznane w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie lub rodzinie nie spełniającej kryterium dochodowego określonego w art. 4 ustawy o pomocy społecznej. Pomimo spełnienia kryteriów warunkujących uzyskanie zasiłku okresowego organ administracji odmówił przyznania pomocy w tej formie, powołując się na znacznie ograniczone możliwości finansowe tutejszego ośrodka spowodowane przekazywaniem niewystarczającej ilości środków na realizację zadań zleconych, które pokrywają jedynie wydatki na świadczenia o charakterze obligatoryjnym. Organ I instancji wskazał, że zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, potrzeby uprawnionych mogą być uwzględnione jeżeli odpowiadają celom oraz możliwościom pomocy społecznej, a brak środków uniemożliwia przyznanie wnioskowanej formy pomocy.