Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2005 r., sygn. III SA/Wa 95/05

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Bożena Dziełak (spr.), Asesor WSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2005 r. sprawy ze skargi "S. [...] " sp. z o.o. w W. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) stwierdza, że uchylone postanowienie nie może być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz skarżącej kwotę 100 zł. (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Sześcioma pismami z dnia 31 maja 2004 r. S. [...] sp. z o.o. w W. wniosła zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułów wykonawczych z dnia 30 kwietnia 2004 r. o numerach: [...], [...], [...], [...], [...] i [...].

Tytułami objęte były należności celne (wraz z odsetkami wyrównawczymi) oraz zobowiązania w podatku od towarów i usług określone trzema decyzjami Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. z dnia [...] grudnia 2003 r.

Wszystkie pisma zawierające zarzuty wskazywały taką samą podstawę prawną tj. art. 33 pkt 1) ustawy z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.; powoływanej dalej jako "u.p.e.a."). Ich uzasadnienia były identyczne.

Skarżąca zarzuciła, iż decyzje w oparciu, o które wystawiono tytuły wykonawcze nie są jej znane, ponieważ organ celny I instancji nigdy ich nie doręczył. Za nieprawdziwe uznała wyjaśnienie Izby Celnej w W. zawarte w piśmie z dnia 4 maja 2004 r., że w dniu 30 grudnia 2003 r. podjęto próbę doręczenia przedmiotowych decyzji w siedzibie Spółki, a pracownica po rozmowie z prezesem odmówiła przyjęcia decyzji.

Skarżąca podniosła, że dni od 24 grudnia 2003 r. do 5 stycznia 2004 r. były w jej firmie dniami wolnymi od pracy, a zatem pracownik Urzędu Celnego nie mógł spotkać żadnej pracownicy. Ponadto uznała, iż zapis o rozmowie "z Prezesem firmy" oznacza mężczyznę, a firma ma zarząd jednoosobowy i prezesem jest kobieta. Wyjaśniła również, że pomieszczenia, w których znajduje się jej siedziba są ze sobą połączone i mieszczą się w nich trzy firmy.