Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2005 r., sygn. VI SA/Wa 1387/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędziowie : Sędzia WSA Dorota Wdowiak Asesor WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant: Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2005r. sprawy ze skargi H. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń sportową oddala skargę

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w [...] decyzją z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] działając na podstawie art. 10 ust 1 i 3 pkt 3 oraz art. 12 ust 1 i 2 Ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity: Dz.U. z 2004 r. Nr 52,poz.525) - w dalszej części zwaną: UoBiA, oraz par 6 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie rodzajów szczególnie niebezpiecznych broni i amunicji oraz rodzajów broni odpowiadającej celom, w których może być wydawane pozwolenie na broń (Dz.U. nr 19,poz.240) oraz art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a), odmówił H. M. wydania pozwolenia na broń palną do celów sportowych.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że brak jest podstaw do udzielenia zezwolenia albowiem przynależność H. M. do klubu strzeleckiego oraz posiadanie przez nią patentu strzeleckiego i licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego (PZSS) nie jest okolicznością faktyczną uzasadniającą udzielenie pozwolenia na broń w trybie indywidualnym. Zdaniem organu, posiadanie w/w uprawnień jest niezbędne do uprawiania sportu jakim jest strzelectwo i nie może być jedyną i wystarczającą okolicznością uzasadniającą wydanie pozwolenia na broń. Podniesiono ponadto, że przepisy Ustawy z dnia 18 stycznia 1966 r. o kulturze fizycznej (DZ U. nr 25,poz113 ze zm.) oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze mogą mieć jedynie pomocnicze znaczenie dla oceny okoliczności , na które powołuje się strona. Spełnienie przez osobę wymogów zawartych w wymienionych przepisach nie jest równoznaczne z obowiązkiem wydania pozwolenia broń w trybie indywidualnym. Zebrane w toku postępowania dokumenty, zdaniem organu, pozwoliły na określenie stanu zaangażowania strony w uprawianie strzelectwa sportowego. W ocenie organu, strona nie wyróżnia się spośród osób uprawiających tą dyscyplinę sportu, nie dostarczyła dokumentów świadczących o braniu udziału w rywalizacji sportowej. Takiej informacji nie przekazał również macierzysty klub sportowy, do którego zwracano się w toku postępowania administracyjnego. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego organ podkreślił, że kluby strzeleckie tworzy się po to, aby umożliwić jego członkom uprawianie strzelectwa sportowego i rekreacyjnego bądź wyczynowego a nie po to aby określona grupa ludzi otrzymała pozwolenie na broń. W ocenie organu strona nie wykazała rzeczywistej, indywidualnej potrzeby posiadania broni a przede wszystkim nie wykazała, że posiada szczególne predyspozycje oraz wyniki sportowe, które wskazują na zasadność dysponowania indywidualną bronią (k.37-38 akt adm.)