Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 kwietnia 2005 r., sygn. II SA/Gd 4052/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Sędziowie: SO Tamara Dziełakowska NSA Jan Jędrkowiak Protokolant: Hanna Tarnawska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 października 2001 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 15 października 2001 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z dnia 19 września 2001 r., nr [...], którą odmówiono M. N. przyznania zasiłku celowego na zakup środków higieny osobistej i sanitarnej. W toku postępowania ustalono, że odwołujący się jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, jedynym źródłem dochodu jest dodatek mieszkaniowy przekazywany na konto administratora. Spełniał zatem warunki do przyznania tej formy pomocy. Jednakże jej przyznanie uzależnione jest nie tylko potrzeby osoby ubiegającej się o pomoc oraz jej rodziny, lecz również od możliwości i sytuacji finansowej organu (art. 2 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.). Udzielanie pomocy społecznej w formie zasiłku celowego należy do zadań własnych gminy, ma charakter nieobowiązkowy (art. 10 powołanej ustawy), a rozmiar świadczenia uzależniony jest od środków, jakie rada gminy przeznacza w budżecie na ten cel. Kolegium, na podstawie znajdującego się w aktach sprawy rozliczenia MOPR z dnia 3 września 2001 r. dotyczącego środków finansowych na realizację zasiłków celowych, ustaliło, że całkowity budżet na rok 2001 na wypłatę tego rodzaju świadczeń wynosił 166.166 zł miesięcznie. Wobec ograniczonych środków organ przyjął dodatkowe kryteria w świetle, których zasiłek celowy przyznawany był wyłącznie na żywność i otrzymać go mogły osoby (rodziny), które nie dysponowały żadnym dochodem, bądź dochód był niższy niż 50% dochodu ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Z sytuacją finansową ośrodka strona została zapoznana w toku postępowania. Ponieważ organ wykazał, że z powodu braku wystarczających środków pieniężnych nie miał możliwości przyznania odwołującemu się wnioskowanego zasiłku celowego, Kolegium uznało odmowę za zasadną.