Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 marca 2005 r., sygn. II SA/Wr 780/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (sprawozdawca) Sędziowie: NSA Tadeusz Kuczyński Asesor WSA Maria Tkacz-Rutkowska Protokolant: apl. prok. Dariusz Brodzisz po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi W. J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] ([...]) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, powołując się na art. 22 ust. 1 w związku z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (t.jedn. Dz.U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 z późn. zm.), odmówił skarżącemu W. J. przyznania uprawnień z tytułu pobytu w obozach hitlerowskich.

W uzasadnieniu tej decyzji wskazując, że W. J. wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień z tytułu pobytu od [...] do [...]r. w obozie przejściowym P.-G. i w obozie S. w Austrii, skąd wraz z rodzicami został przewieziony do osady folwarcznej L., stwierdzono, iż z przedłożonych dokumentów wynika, że skarżący jako dziecko przebywał wraz z rodzicami w Austrii., jednak nie przedstawił on żadnych dokumentów potwierdzających pobyt wraz z rodziną w obozach P.-G. i S . Organ podał, że wobec powyższego Urząd zwrócił się do Instytutu Zachodniego w P. oraz Głównej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu - IPN z zapytaniem, czy wyżej wymienione obozy były miejscami odosobnienia w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy o kombatantach. W dniu [...] r. Instytut Zachodni odpowiedział, że obóz P.-G. istniał od [...]r. do [...]r. W dniu [...] r. Główna Komisja stwierdziła, iż obóz S. w Austrii nie jest jej znany. Kierownik Urzędu wskazał, że w opracowaniu "Das nationalsozialistische Lagersystem" pod red. Martina Weinmanna przy współpracy Anny Keiser i Ursuli Krause-Schmitt również brak jest wiadomości na temat istnienia obozu S. w Austrii. Powołując się na art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy o kombatantach organ stwierdził, iż skarżący nie udokumentował faktu podlegania represjom określonym w tych przepisach, przy czym ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że nie był on osadzony w okresie od [...]r. do [...]r. w miejscach odosobnienia określonych w przepisach ustawy.