Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 marca 2005 r., sygn. VI SA/Wa 1119/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maria Jagielska Sędziowie WSA Magdalena Bosakirska (spr.) Asesor WSA Izabela Głowacka -Klimas Protokolant Łukasz Poprawski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2005 r. sprawy ze skargi Z. F. prowadzącego "[...]" na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2004r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] listopada 2003r. 2. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz Z. F. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego 3. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu .

Uzasadnienie

Dnia [...] lipca 2003r. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w [...] na drodze krajowej nr [...] poddał kontroli drogowej autobus nr rej. [...] marki [...] będący własnością Z. F. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] zwanego dalej skarżącym. Oprócz pasażerów w autobusie było dwóch kierowców: G. S. i M. K. - pracowników skarżącego. W toku kontroli kierowca G. S. okazał: 1/ zezwolenie nr [...] na wykonywanie przewozu regularnego specjalnego wystawione na firmę "[...]" P. T., 2/ licencję na wykonywanie transportu drogowego udzieloną skarżącemu- Z. F., 3/ zlecenie wyjazdu udzielone przez firmę "[...]" Z. F. na dokonanie przewozu na linii regularnej specjalnej z [...] do [...] w dniu [...] lipca 2003r. autobusem [...] należącym do zleceniobiorcy Z. F. W protokole kontroli stwierdzono, że dokonywany był przewóz osób regularny specjalny na trasie z [...] do [...] bez wymaganego zezwolenia. W toku postępowania administracyjnego [...] październiku 2003r. przesłuchano obu kierowców. Wyjaśnili oni, że przewóz na wskazanej linii wykonywany był przez jednego z nich 3-4 razy, a przez drugiego około 20 razy, w czasie tych przewozów posługiwali się dokumentami takimi jak w dacie kontroli, pasażerów zabierali z określonych przez "[...]" przystanków według imiennej listy dostarczonej przez "[...]", od pasażerów nie pobierali żadnej zapłaty, rozliczenie za usługę było między firmą "[...]" a Z. F. Z. F. wyjaśnił, że wykonującym usługę przewozu regularnego specjalnego był "[...]" a nie on.