Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2005 r., sygn. II SA/Wa 2082/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Asesor WSA, Joanna Kube, Protokolant Mirosław Gdesz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2005 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] sierpnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wynagrodzenia za godziny nadliczbowe - oddala skargę -

Uzasadnienie

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] sierpnia 2004 r. nr [...]., na podstawie art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 ze zm.), art. 104 kpa w związku z § 7 ust. 2 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej (DZ. Urz. Ministerstwa Sprawiedliwości Nr 4, poz. 39), po rozpatrzeniu odwołania R. K. od decyzji Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] stycznia 2004 r. nr: [...] odmawiającej wypłaty wynagrodzenia z tytułu 285 godzin służby więziennej poza rozkładem czasu służby, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Minister Sprawiedliwości wskazał, iż pismem z dnia [...] maja 2003 r. R. K. zwrócił się do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej o wypłatę wynagrodzenia z tytułu 185 godzin służby pełnionej poza rozkładem czasu służby, a wypracowanym w okresie od dnia 15 marca 1999 r. do dnia 15 marca 2002 r. We wniosku powoływał się na § 7 ust. 2 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej. Wskazał, że w związku z charakterem pełnionej służby wielokrotnie wykonywał obowiązki służbowe w czasie ponadnormatywnym, szczególnie podczas prowadzonych postępowań wyjaśniających wypadki nadzwyczajne oraz w czasie wyjazdów związanych z kontrolowaniem jednostek penitencjarnych. Z uwagi na długotrwała chorobę przed zwolnieniem ze służby, nie miał możliwości wykorzystania czasu wolnego od służby. Dyrektor Generalny służby więziennej decyzją z dnia [...] stycznia 2004 r. nr [...], po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, odmówił wypłaty wynagrodzenia, uzasadniając swoje stanowisko tym, iż zgromadzona w sprawie dokumentacja oraz zeznania świadków nie potwierdzają twierdzeń R. K., że w okresie od 15 marca 1999 r. do 15 marca 2002 r. pełnił służbę poza rozkładem czasu służby. W odwołaniu od decyzji R. K. zakwestionował dokonane ustalenia dotyczące jego służby oraz złożył w dniu 23 kwietnia 2004 r. wnioski dowodowe w postaci zeznań świadków.