Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 17 marca 2005 r., sygn. SA/Sz 1715/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska Sędziowie: Sędzia NSA Stefan Kłosowski /spr./ Sędzia WSA Maria Mysiak Protokolant Katarzyna Skrzetuska - Gajos po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2005 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Usługowego na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] . Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki o d d a l a skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] . Nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art.37 ust.1 pkt.1 i ust.2 ustawy z 24 października 1974r. - prawo budowlane (Dz.U. Nr 38 poz.229 ze zm.) w związku z art.103 ust.2 ustawy z 7 lipca 1994r. prawo budowlane (Dz.U. nr 89 poz.414 ze zm.) oraz art.104 kpa nakazał Przedsiębiorstwu Produkcjno-Usługowemu rozbiórkę nośników reklamowych w ilości 15 sztuk usytuowanych w liniach regulacyjnych wzniesionych w latach 1991-94 bez wymaganej prawem decyzji o pozwoleniu na budowę wyszczególnionych w załączniku graficznym stanowiącym integralną część tej decyzji.

W uzasadnieniu decyzji organ ten wskazał, że nośniki te ustanowione zostały bez pozwolenia na budowę. Przedłożona bowiem przez pełnomocnika strony kserokopia dwóch pozwoleń czasowych na budowę z [...] . i [...] . dotyczą nośników usytuowanych poza terenem objętym wnioskiem o usunięcie nośników reklamowych. Ze względu na treść art.103 ust.2 ustawy z 7 lipca 1994r. - prawo budowlane do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne, a ta pierwsza sytuacja ma miejsce w tej sprawie, stosuje się przepisy dotychczasowe. Zgodnie z art.37 ust.1 pkt.1 poprzednio obowiązującej ustawy - prawo budowlane obiekty budowlane lub ich części będące w budowie lub wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy podlegają przymusowej rozbiórce, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego stwierdzi, że obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę. W poprzednio obowiązującym jak i obecnie obowiązującym planie teren, gdzie usytuowane są nośniki reklamowe przeznaczony jest na cele związane z przebudową i rozbudową drogi krajowej. Nośniki te zdaniem tego organu wzniesione zostały na terenie przeznaczonym pod innego rodzaju zabudowę tj. niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie budowy. Usunięcie tych nośników uzasadnione jest również interesem społecznym tj. przebudową drogi finansowanej częściowo z funduszu Phare. Odnosząc się do zarzutu strony, iż w postępowaniu cywilnym wydane zostało postanowienie zabezpieczające powództwo strony przeciwko Gminie o ustalenie istnienia umowy organ ten wskazał, że stroną postępowania sądowego jest Gmina i zobowiązania wynikające z postanowienia dotyczą Gminy. Organ nadzoru budowlanego nie jest jednostką organizacyjną Gminy i czynności podejmowane przez ten organ nie stanowią czynności Gminy lecz wynikają z przepisów prawa administracyjnego. W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik strony zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, naruszenie art.37 ust.1 pkt.1 i ust.2 ustawy z 24 października 1974r. - prawo budowlane.