Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 marca 2005 r., sygn. I SA/Po 139/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Małecki Sędziowie NSA Sylwia Zapalska Asesor sąd. WSA Maciej Jaśniewicz (spr.) Protokolant: sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2005 r. sprawy ze skargi G. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego oddala skargę. /-/ M.Jaśniewicz /-/ J.Małecki /-/ S.Zapalska

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] działający przez pełnomocnika wniósł do Naczelnika Urzędu Skarbowego zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Podniósł w nich nieistnienie obowiązku zapłaty dochodzonej kwoty i niedopuszczalność egzekucji administracyjnej i wniósł o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Uzasadniając wskazano , że na mocy tytułu wykonawczego z dnia [....] o nr [...] skarżący został wezwany do uiszczenia kwoty [...] zł z tytułu postoju samochodu w Strefie Ograniczonego Postoju bez uiszczenia opłaty od [...] do [...] , co zdaniem wnioskodawcy pozbawione było podstaw faktycznych i prawnych. Podniósł , że pojazd był parkowany w wjeździe do bramy , czego nie można uznać za postój na miejscu w strefie parkowania. Zgodnie z § 4 Regulaminu strefy parkowania objęte strefą są tylko miejsca w pasie drogowym z wyłączeniem tzw. kopert. Ponadto zgodnie z obowiązującym Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5.07.1994 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych (Dz. U. Nr 89 poz.416 ) powołanym w tytule wykonawczym wraz z aktami Zarządu i Prezydenta, właściwym do wprowadzenia opłat za parkowanie na drodze publicznej był organ zarządzający ruchem na drodze - jakim był wojewoda. Uprawnienie to zostało przekazane gminie dopiero na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27.06.2000 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych (Dz. U. nr 51 poz.608) i nie ma zastosowania w niniejszej sprawie , co potwierdziły wyroki SN i NSA. Skoro wierzyciel nie był uprawniony do ustalania i pobrania opłaty , to tym bardziej nie było dopuszczalne wszczęcie i prowadzenie postępowania egzekucyjnego. Zachodzi brak podstawy materialnej i formalnej do prowadzenia egzekucji administracyjnej.