Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 marca 2005 r., sygn. II SA/Lu 200/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Rafał Ostrowski, po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. Ł. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Lu 200/05

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, po ponownym rozpatrzeniu sprawy na wniosek A. Ł. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] Nr [...] o odmowie uchylenia decyzji ostatecznej o odmowie przyznania A. Ł. uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ administracji wskazał, iż decyzją z dnia [...]. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił A. Ł. przyznania uprawnień kombatanckich. Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 9 maja 1996 r. w sprawie sygn. akt [...] decyzja ta została uchylona, po czym ponownie rozpatrując sprawę Kierownik Urzędu decyzją z dnia [...]. odmówił stronie przyznania uprawnień kombatanckich, zaś decyzją z dnia [...]. odmówił uchylenia decyzji ostatecznej o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich. Wskazano również, iż wnioskiem z dnia 1 sierpnia 2003 r. A. Ł. wystąpił do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podniósł, iż strona występując z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej odmowy przyznania uprawnień kombatanckich nie podnosiła żadnych nowych okoliczności, czy to faktycznych, czy to prawnych, które miałyby uzasadniać uchylenie decyzji ostatecznej na podstawie przepisu art. 154 kpa, zgodnie z którym decyzja ostateczna, na mocy, której żadna ze stron nie nabyła prawa, może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona przez organ administracji państwowej, który ją wydał lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Kierownik Urzędu uznał, iż słuszny interes strony nie może się sprowadzać do naruszenia innych przepisów prawa, którymi w rozpoznawanej sprawie są przepisy art. 4 ust. 1 pkt. 1 lit. b i c ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Skarżący nie spełnia warunków do przyznania uprawnień kombatanckich określonych tymi przepisami, ponieważ przebywał w obozie przesiedleńczym w Z. po ukończeniu 15 roku życia, a obóz ten jest wymieniony jedynie w § 6 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości, dotyczącym miejsc odosobnienia, w których pobyt dzieci do lat 14 miał charakter eksterminacyjny.