Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 marca 2005 r., sygn. III SA/Lu 66/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak,, Sędzia NSA Maria Wieczorek (spr.), Protokolant stażysta Olga Michalska, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2005 r. przy udziale sprawy ze skargi K. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie negatywnego uzgodnienie wydania zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Starosty z dnia [...] października 2004 r. Nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego K. T. 100 (sto) złotych tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] sygn. [...] na podstawie art. 144 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 22a ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia K. T. na postanowienie wydane z upoważnienia Starosty przez Sekretarza Starostwa Powiatowego z dnia [...] października 2004 r. nr [...] w sprawie negatywnego uzgodnienia wydania zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na linii L.-W.-O., utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że organ pierwszej instancji odmówił uzgodnienia wydania zezwolenia z uwagi na to, iż obecnie istniejące linie komunikacyjne i liczba pojazdów, jaka je obsługuje, w pełni zabezpiecza potrzeby przewozowe ludności. Na tej trasie kursuje dziennie 32 - 34 autobusy, a ich zapełnienie wynosi około 40%. Ponadto proponowana linia komunikacyjna stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego na przeładowanej drodze krajowej L.-W. W zażaleniu K. T. podniósł, iż w złożonym wniosku do Urzędu Marszałkowskiego nie ubiegał się o dodatkowe zezwolenie, a tylko o jego zmianę.