Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 2 marca 2005 r., sygn. I SA/Bk 3/05

Z przepisu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287/ wyraźnie wynika cel restrukturyzacji należności publicznoprawnych, a jest nim poprawa, sytuacji finansowej firm.

W świetle tego przepisu, zastosowanie restrukturyzacji wobec przedsiębiorców, u których nie zachodzi ryzyko pogorszenia konkurencyjności na rynku byłoby więc bezprzedmiotowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I po rozpoznaniu sprawy ze skargi Piotra D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 26 listopada 2004 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego - oddala skargę.

W dniu 14.11.2002 r. wpłynął do Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. wniosek Piotra D. o restrukturyzację jego zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy lat 1998-2000, oraz odsetek od niewpłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy za 2000 r.

Decyzją z dnia 30.12.2002 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. umorzył postępowanie restrukturyzacyjne, uznając je za bezprzedmiotowe. Zadaniem organu zgłoszone do restrukturyzacji zaległości podatkowe za 1998 r. zostały uregulowane przed złożeniem wniosku o restrukturyzację. Ponadto analiza sytuacji ekonomicznej podatnika nie wykazała, aby zachodziła u niego, wymieniona w przepisie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287ze zm./, przesłanka utraty zdolności konkurowania na rynku.

Decyzją z dnia 28.03.2003 r. Dyrektor Izby Skarbowej w B. uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ odwoławczy stwierdził bowiem, iż część objętych wnioskiem o restrukturyzację należności jest spornych, co uzasadniało zawieszenie postępowania w tej sprawie. Ponadto zadaniem organu odwoławczego organ I instancji nie wskazał w uzasadnieniu wydanej przez siebie decyzji metod zastosowanych do analizy sytuacji ekonomicznej podatnika.