Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lutego 2005 r., sygn. VI SA/Wa 591/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spraw.), Sędziowie: NSA Stanisław Gronowski,, Asesor WSA Andrzej Wieczorek, Protokolant Łukasz Poprawski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2005 r. sprawy ze skargi C. SA z/s w R. na czynność Prezesa Agencji Rynku Rolnego w przedmiocie odmowy przyznania dopłaty do eksportu cukru I. stwierdza bezskuteczność czynności Prezesa Agencji Rynku Rolnego objętej pismami z dnia [...] września 2003r. Nr [...] oraz z dnia [...] grudnia 2003r. nr [...] w sprawie nie udzielenia C. SA z/s w R. dopłaty do eksportu cukru B w roku 2002/2003; II. uznaje uprawnienie C. SA z/s w R. do uzyskania dopłaty do eksportu cukru B w roku rozliczeniowym 2002/2003; III. zasądza od Prezesa Agencji Rynku Rolnego na rzecz skarżącej C. SA z/s w R. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu [...] sierpnia 2003 r. wpłynął do Agencji Rynku Rolnego wniosek C. . SA w R. o udzielenie dopłaty do eksportu 509 000kg cukru B dokonanego w roku rozliczeniowym 2002/2003.

W dniu [...] października 2003 r. C. otrzymała odpowiedź odmowną Zastępcy Prezesa Agencji Rynku Rolnego zawartą w piśmie z dnia [...] września 2003 r., Nr [...], w którym powołano się na pkt 12 i 27 "Zasad dokonywania dopłat do eksportu cukru B/izoglukozy B realizowanych w roku rozliczeniowym 2002/2003" - (zwanych dalej Zasadami...), a przyczyną odmowy było nieterminowe wniesienie opłat cukrowych.

W piśmie z dnia [...] października 2003 r. oznaczonym jako odwołanie C. kwestionowała nie przyznanie dopłaty, podnosząc brak podstawy prawnej pozwalającej na odmowę udzielenia dopłat do eksportu cukru B. Powoływała się na fakt, że opłata cukrowa została uiszczona 10 czerwca 2003r. Opóźnienie spowodowane było trudną sytuacją finansową i konieczność regulowania w pierwszej kolejności należności plantatorów.

Pismem z dnia [...] grudnia 2003 r. Nr [...] Zastępca Prezesa Agencji poinformował Odwołującą, że podstawą odmowy udzielenia dopłaty było uregulowanie zawarte w pkt. 12 "Zasad...", stanowiące, iż producent cukru ubiegający się o dopłatę do wyeksportowanego cukru B musi wnieść opłaty w terminach określonych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 grudnia 2001 r. w sprawie trybu i terminów pobierania opłat cukrowych (Dz.U. Nr 153 poz. 1770), co w wypadku skarżącego nie miało miejsca. Wskazał, że stosownie do treści art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru (Dz. U. Nr 76 poz.810 z późn. zm.) na dopłaty przeznaczane są tylko i wyłącznie środki pochodzące z opłat wnoszonych przez producentów cukru, nie zaś środki pochodzące z budżetu, a zatem Agencja jest tylko administratorem tych środków. Ponadto gramatyczna wykładnia art.16 ustawy o regulacji rynku cukru prowadzi do wniosku, że fakt bycia producentem cukru sam przez się nie przesądza o obowiązku wypłacenia dopłaty przez Agencję. Aby uruchomienie dopłat było możliwe w Agencji Rynku Rolnego zostały opracowane "Zasady...", których treść była konsultowana z Ministrem i są one spójne z przepisami obowiązującego prawa uwzględniając interes producentów cukru, którzy wywiązują się ze swych zobowiązań. Dopłaty dostali ci producenci, którzy terminowo i w całości wnieśli opłaty cukrowe. Dodatkowo stwierdził, że sposób rozdziału środków w roku rozliczeniowym 2002/2003 został zaakceptowany przez Komisję Porozumiewawczą do Spraw Cukru, która w uchwale z dnia 14 października 2003 r. pozytywnie zaopiniowała przedłożone sprawozdanie. Rozwiązania przyjęte w "Zasadach..."są obiektywne i sprawiedliwe, a opracowane je w okresie, kiedy ustawa o regulacji rynku cukru nie zawierała żadnych przepisów wyposażających Prezesa ARR w takie instrumenty, przy pomocy których mógłby skutecznie egzekwować zaległe opłaty cukrowe.